Ο εντοπισμός των θυμάτων
Το 1939, η γερμανική κυβέρνηση πραγματοποίησε απογραφή όλων των ατόμων που κατοικούσαν στη Γερμανία. Οι υπεύθυνοι για την απογραφή κατέγραφαν την ηλικία, το φύλο, τον τόπο διαμονής, το επάγγελμα, το θρήσκευμα και την οικογενειακή κατάσταση κάθε ατόμου, ενώ για πρώτη φορά σημειωνόταν και η φυλή με αναδρομή στους παππούδες και τις γιαγιάδες του ατόμου. Οι πληροφορίες αυτές κατόπιν κωδικοποιήθηκαν σε διάτρητες κάρτες από χιλιάδες υπαλλήλους.
Οι κάρτες αυτές ταξινομήθηκαν και καταμετρήθηκαν από τη συσκευή Hollerith, μια πρώιμη εκδοχή του σύγχρονου ηλεκτρονικού υπολογιστή. Η συσκευή Hollerith ήταν εφεύρεση (1884) του Γερμανοαμερικανού μηχανικού Herman Hollerith. Η συσκευή αυτή χρησιμοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη για την επεξεργασία δεδομένων απογραφής στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Οι συσκευές Hollerith που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί, είχαν αναπτυχθεί από το γερμανικό τμήμα της αμερικανικής εταιρείας που αργότερα έγινε γνωστή ως International Business Machines (IBM).
Οι πληροφορίες της απογραφής του 1939 βοήθησαν το Ναζί αξιωματούχο Άντολφ Άιχμαν να δημιουργήσει το Μητρώο Εβραίων, που περιείχε αναλυτικές πληροφορίες για όλους τους Εβραίους που ζούσαν στη Γερμανία. Στο Μητρώο καταγράφηκαν επίσης τα ονόματα των Εβραίων της Αυστρίας και της Σουδητίας στη δυτική Τσεχοσλοβακία, περιοχές που είχαν καταληφθεί από γερμανικά στρατεύματα το 1938 και το 1939 και είχαν προσαρτηθεί στο Ράιχ (Reich, η γερμανική αυτοκρατορία). Η φυλετική ιδεολογία και οι πολιτικές των Ναζί δεν περιορίζονταν στα σύνορα της Γερμανίας.
Η τεχνολογία και η πληροφόρηση που υπό διαφορετικές συνθήκες θα αποτελούσαν χρήσιμα εργαλεία, στα χέρια του ναζιστικού καθεστώτος κατάντησαν μέσα εντοπισμού θυμάτων.
Βασικές ημερομηνίες
7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1933
ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΝΤΟΠΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ
Δύο μήνες μετά την ανάδειξη του Αδόλφου Χίτλερ στην καγκελαρία, η «εκκαθάριση» της δημόσιας διοίκησης ξεκίνησε με νομοθεσία που ψηφίστηκε τον Απρίλιο του 1933. Η νομοθεσία αυτή περιλάμβανε τη λεγόμενη «Άρια Παράγραφο» που προέβλεπε την απομάκρυνση όλων των Εβραίων από διάφορες κοινωνικές σφαίρες. Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι έπρεπε να τεκμηριώσουν εγγράφως την «Άρια» καταγωγή τους. Για πρώτη φορά εισήχθη νομοθεσία που παρείχε έναν ορισμό του ποιος θεωρείται Εβραίος. Οι υπάλληλοι με Εβραίους γονείς ή παππούδες απομακρύνθηκαν από τις θέσεις τους. Μέχρι το 1935 υπήρχε μια εξαίρεση για τους Εβραίους που υπηρέτησαν στο μέτωπο κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ή των οποίων στενά συγγενικά πρόσωπα σκοτώθηκαν στις εχθροπραξίες, μετά απομακρύνθηκαν και αυτοί. Η «Άρια Παράγραφος» βάσει της οποίας εντοπίζονταν και απομακρύνονταν οι Εβραίοι, μετά από λίγο εφαρμόστηκε σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής στη Γερμανία.
17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1938
ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΥΙΟΘΕΤΗΣΟΥΝ «ΕΒΡΑΙΚΑ» ΟΝΟΜΑΤΑ
Η γερμανική κυβέρνηση ανάγκασε όλους τους Εβραίους στη Γερμανία το μικρό όνομα των οποίων δεν ήταν άμεσα αναγνωρίσιμο ως εβραϊκό να προσθέσουν ένα «εβραϊκό» όνομα μετά το βαπτιστικό τους. Οι άνδρες αναγκάζονται να προσθέσουν το «Israel» και οι γυναίκες το «Sara». Τον Οκτώβριο η γερμανική κυβέρνηση κατάσχεσε όλα τα διαβατήρια που κατείχαν Εβραίοι. Τα νέα διαβατήρια που δόθηκαν στους Εβραίους έφεραν το γράμμα «J», γεγονός που δήλωνε ότι ο κάτοχος του εγγράφου ήταν Εβραίος.
19 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1941
Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΙΣΑΓΑΓΕΙ ΕΙΔΙΚΟ ΣΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ
Οι Εβραίοι ηλικίας άνω των έξι ετών στη Γερμανία αναγκάζονται να φορούν ένα κίτρινο αστέρι με έξι κορυφές που στο μπροστινό μέρος φέρει τη λέξη «Jude» («Εβραίος» στη Γερμανική) με μαύρα γράμματα. Αυτό έπρεπε να είναι πάντα ραμμένο στα ρούχα τους. Στη Γερμανία οι Εβραίοι έγιναν πλέον άμεσα αναγνωρίσιμοι. Ο συστηματικός εκτοπισμός των Εβραίων της Γερμανίας ξεκίνησε τον Οκτώβριο. Το Μάρτιο του 1942, οι Εβραίοι αναγκάστηκαν να επισημαίνουν και τα σπίτια τους με το σύμβολο του άστρου.