Οι Φυλετικοί Νόμοι της Νυρεμβέργης

Τι ήταν οι φυλετικοί νόμοι της Νυρεμβέργης;

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1935, το ναζιστικό καθεστώς δημοσιοποίησε δύο νέους νόμους:

• Τον νόμο για τη γερμανική υπηκοότητα
• Τον νόμο για την προστασία του γερμανικού αίματος και της γερμανικής τιμής

Αυτοί οι νόμοι έγιναν γνωστοί ως οι νόμοι της Νυρεμβέργης ή οι φυλετικοί νόμοι της Νυρεμβέργης. Κι αυτό επειδή ανακοινώθηκαν για πρώτη φορά στη συγκέντρωση του Ναζιστικού Κόμματος που πραγματοποιήθηκε στη γερμανική πόλη Νυρεμβέργη.

Γιατί οι Ναζί θέσπισαν τους φυλετικούς νόμους της Νυρεμβέργης;

Οι Ναζί θέσπισαν τους νόμους της Νυρεμβέργης, επειδή ήθελαν να νομιμοποιήσουν τις ιδέες τους περί φυλής. Πίστευαν στην εσφαλμένη θεωρία ότι ο κόσμος είναι χωρισμένος σε ξεχωριστές φυλές που δεν έχουν την ίδια ισχύ και αξία. Οι Ναζί θεωρούσαν ότι οι Γερμανοί ήταν μέλη της υποτιθέμενα ανώτερης «Άριας» φυλής. Θεωρούσαν την αποκαλούμενη Άρια γερμανική φυλή την ισχυρότερη και πιο σημαντική φυλή από όλες.

Σύμφωνα με τους Ναζί, οι Εβραίοι δεν ήταν Άριοι. Θεωρούσαν πως οι Εβραίοι ανήκαν σε μια ξεχωριστή φυλή που ήταν κατώτερη από όλες τις άλλες φυλές. Οι Ναζί πίστευαν ότι η παρουσία των Εβραίων στη Γερμανία αποτελούσε απειλή για τον γερμανικό λαό. Πίστευαν ότι έπρεπε να ξεχωρίσουν τους Εβραίους από τους υπόλοιπους Γερμανούς, προκειμένου η Γερμανία να προστατευτεί και να ενδυναμωθεί. Οι νόμοι της Νυρεμβέργης ήταν ένα σημαντικό βήμα προς την επίτευξη αυτού του στόχου.

Τι ήταν ο νόμος για τη γερμανική υπηκοότητα;

Το Ναζιστικό Κόμμα πάντα υποσχόταν ότι, αν ερχόταν στην εξουσία, μόνο οι «φυλετικά αγνοί» Γερμανοί θα μπορούσαν να έχουν γερμανική υπηκοότητα. Ο νόμος για τη γερμανική υπηκοότητα πραγματοποίησε αυτή την υπόσχεση. Αυτός ο νόμος όριζε τον πολίτη ως το άτομο που είναι «γερμανικού ή συγγενικού αίματος». Αυτό σήμαινε ότι οι Εβραίοι, που είχαν οριστεί ως ξεχωριστή φυλή, δεν μπορούσαν να είναι πολίτες της Γερμανίας. Δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα.

Τι ήταν ο νόμος για την προστασία του γερμανικού αίματος και της γερμανικής τιμής;

Ο νόμος για την προστασία του γερμανικού αίματος και της γερμανικής τιμής ήταν ένας νόμος εναντίον αυτού που οι Ναζί θεωρούσαν φυλετική μίξη ή «φυλετική μόλυνση» («Rassenschande»). Απαγόρευε μελλοντικές επιγαμίες και σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ Εβραίων και ατόμων «γερμανικού ή συγγενικού αίματος». Οι Ναζί πίστευαν ότι τέτοιες σχέσεις ήταν επικίνδυνες, επειδή οδηγούσαν σε παιδιά «μικτής φυλετικής καταγωγής». Σύμφωνα με τους Ναζί, αυτά τα παιδιά και οι απόγονοί τους υπονόμευαν την καθαρότητα της γερμανικής φυλής.

Ποιος θεωρούταν Εβραίος σύμφωνα με τους νόμους της Νυρεμβέργης;

Σύμφωνα με τους νόμους της Νυρεμβέργης, όποιος είχε τρεις ή τέσσερις παππούδες και γιαγιάδες εβραϊκής καταγωγής ήταν Εβραίος. Ένας παππούς ή μια γιαγιά θεωρούταν Εβραίος και Εβραία αντίστοιχα, αν ανήκε στην εβραϊκή θρησκευτική κοινότητα. Έτσι, οι Ναζί προσδιόριζαν τους Εβραίους βάσει της θρησκείας τους (Ιουδαϊσμός) και όχι βάσει των υποτιθέμενων φυλετικών χαρακτηριστικών που απέδιδε ο ναζισμός στους Εβραίους.

Οι νόμοι, επίσης, κατηγοριοποιούσαν κάποια άτομα στη Γερμανία ως «Mischlinge» («άτομα μικτής φυλετικής καταγωγής»). Σύμφωνα με τον νόμο, τα άτομα που χαρακτηρίζονταν ως Mischlinge δεν ήταν ούτε Γερμανοί ούτε Εβραίοι. Τέτοια ήταν τα άτομα που είχαν έναν ή δύο Εβραίους παππούδες ή γιαγιάδες.

Το ναζιστικό καθεστώς απαιτούσε ο καθένας ατομικά να αποδείξει τη φυλετική ταυτότητα των παππούδων και των γιαγιάδων του. Για να το κάνουν αυτό, οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν θρησκευτικά αρχεία. Αυτά περιλάμβαναν αρχεία βάπτισης, αρχεία της εβραϊκής κοινότητας και ταφόπλακες.

Οι νόμοι της Νυρεμβέργης ίσχυαν για άλλες ομάδες;

Ναι. Παρόλο που αρχικά εστίαζαν στους Εβραίους, η ναζιστική κυβέρνηση διευκρίνισε ότι οι νόμοι της Νυρεμβέργης ίσχυαν, επίσης, και για τους Ρομά (ονομάζονταν επίσης Τσιγγάνοι), τους μαύρους και τους απογόνους αυτών. Αυτοί δεν μπορούσαν να είναι πολίτες της Γερμανίας. Ούτε μπορούσαν να παντρευτούν ή να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με «άτομα γερμανικού ή συγγενικού αίματος».

Ποιες ήταν οι συνέπειες των νόμων της Νυρεμβέργης;

Οι νόμοι της Νυρεμβέργης άλλαξαν την καθημερινότητα των Εβραίων της Γερμανίας, καθιστώντας τους Εβραίους διαφορετικούς από νομικής άποψης από τους μη Εβραίους γείτονές τους. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το ναζιστικό καθεστώς θέσπιζε όλο και περισσότερους αντιεβραϊκούς νόμους και διατάγματα. Αυτοί οι νόμοι βασίστηκαν στον ορισμό του «Εβραίου» όπως ορίστηκε στους νόμους της Νυρεμβέργης. Στα παραδείγματα αυτών των άλλων νόμων και διαταγμάτων περιλαμβάνονται:

• Ο νόμος για την αλλαγή των ονομάτων και των επωνύμων (Αύγουστος 1938)
• Το διάταγμα για τα διαβατήρια των Εβραίων (Οκτώβριος 1938)
• Ο κανονισμός της αστυνομίας για τη σήμανση των Εβραίων (Σεπτέμβριος 1941)

Οι νόμοι της Νυρεμβέργης ήταν ένα σημαντικό βήμα στη διαδικασία που ακολούθησε το ναζιστικό καθεστώς για την απομόνωση και τον αποκλεισμό των Εβραίων από την υπόλοιπη γερμανική κοινωνία.

Σημαντικές ημερομηνίες

17 Αυγούστου 1938
Νόμος για την αλλαγή των ονομάτων και των επωνύμων

Στις 17 Αυγούστου 1938, ο νόμος για την αλλαγή των ονομάτων και των επωνύμων έθεσε νέους περιορισμούς για τα ονόματα των Εβραίων της Γερμανίας. Αυτός ο νόμος δήλωνε ότι οι Εβραίοι μπορούν να παίρνουν μόνο συγκεκριμένα Εβραϊκά μικρά ονόματα. Οι νέοι Εβραίοι γονείς έπρεπε να επιλέγουν όνομα από μια λίστα εγκεκριμένη από την κυβέρνηση. Επίσης, όποιος Εβραίος δεν είχε ήδη όνομα από αυτήν τη λίστα, έπρεπε να προσθέσει ένα επιπλέον μικρό όνομα: «Ίζραελ» (για τους άνδρες) και «Σάρα» (για τις γυναίκες). Έπρεπε μάλιστα να δηλώνουν τα νέα τους ονόματα στα γραφεία της κυβέρνησης. Έπρεπε, επίσης, να χρησιμοποιούν και το βαπτιστικό και το επιπρόσθετο μικρό τους όνομα για επιχειρηματικές συναλλαγές.

5 Οκτωβρίου 1938
Διάταγμα για τα διαβατήρια των Εβραίων

Το ναζιστικό καθεστώς ακυρώνει τα γερμανικά διαβατήρια όλων των Εβραίων της Γερμανίας. Για να έχουν ισχύ ξανά τα διαβατήριά τους, οι Εβραίοι της Γερμανίας έπρεπε να τα καταθέσουν σε ένα γραφείο διαβατηρίων, ώστε να τους βάλουν σφραγίδα με το γράμμα «J». Το διάταγμα διευκρίνιζε ότι αυτό ισχύει για τα διαβατήρια των Εβραίων της Γερμανίας, όπως αυτοί ορίστηκαν από τους νόμους της Νυρεμβέργης.

1 Σεπτεμβρίου 1941
Κανονισμός της αστυνομίας για τη σήμανση των Εβραίων

Από τον Σεπτέμβριο του 1941, όλοι οι Εβραίοι στη ναζιστική Γερμανία αναγκάστηκαν να φορούν δημοσίως ένα ειδικό, κίτρινο σήμα. Το σήμα έπρεπε να είναι ένα κίτρινο αστέρι με έξι κορυφές, σε μέγεθος παλάμης, με μαύρο περίγραμμα γύρω από το άστρο του Δαβίδ. Το αστέρι έπρεπε να φέρει γραμμένη στο κέντρο τη λέξη «Jude» (που στα γερμανικά σημαίνει «Εβραίος»). Έπρεπε να είναι ορατό κάθε φορά που κάποιος Εβραίος εμφανιζόταν δημόσια. Συγκεκριμένα, οι Εβραίοι έπρεπε να ράψουν αυτό το κίτρινο αστέρι στην αριστερή πλευρά των ρούχων τους στο ύψος του στέρνου. Αυτή η εντολή ίσχυε για όλους τους Εβραίους της Γερμανίας (όπως αυτοί ορίστηκαν από τους νόμους της Νυρεμβέργης) που ήταν έξι ετών και άνω. Οι Γερμανοί, που είχαν κατηγοριοποιηθεί ως Mischlinge, δεν υποχρεούνταν να φορούν το αστέρι.