Το σύστημα στρατοπέδων των Ναζί

Το σύστημα στρατοπέδων των Ναζί ξεκίνησε ως σύστημα για την καταπίεση των πολιτικών αντιπάλων του ναζιστικού κράτους. Τα πρώτα χρόνια του Τρίτου Ράιχ, οι Ναζί φυλάκιζαν κυρίως κομμουνιστές και σοσιαλιστές. Περί το 1935, το καθεστώς άρχισε να φυλακίζει και τα άτομα που θεωρούσε κατώτερα από φυλετικής ή βιολογικής άποψης, ιδιαιτέρως τους Εβραίους. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η οργάνωση και το μέγεθος του συστήματος στρατοπέδων των Ναζί αναπτύχθηκε ταχύτατα και ο σκοπός των στρατοπέδων μετεξελίχθηκε, καθώς πλέον δεν αποτελούσαν απλούς τόπους φυλάκισης αλλά μέρη καταναγκαστικής εργασίας και απροκάλυπτων δολοφονιών.

Σε όλη την υπό γερμανική κατοχή Ευρώπη, οι Γερμανοί συλλάμβαναν όσους αντιστέκονταν στην κυριαρχία τους και όσους θεωρούσαν φυλετικά κατώτερους ή μη αποδεκτούς λόγω πολιτικών πεποιθήσεων. Τα άτομα που συλλαμβάνονταν επειδή αντιστάθηκαν στη γερμανική εξουσία μεταφέρονταν κατά κύριο λόγο σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικής εργασίας. Με τον πόλεμο αυξήθηκε δραματικά ο αριθμός των στρατοπέδων και ο πληθυσμός των κρατουμένων. Μέσα σε τρία χρόνια, ο αριθμός των κρατουμένων τετραπλασιάστηκε, από περίπου 25.000 πριν τον πόλεμο σε περίπου 100.000 το Μάρτιο του 1942. Ο πληθυσμός των στρατοπέδων πλέον περιλάμβανε κρατουμένους από όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά έθνη. Οι κρατούμενοι σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αναγκάζονταν να εργάζονται κυριολεκτικά μέχρι θανάτου. Σύμφωνα με τις αναφορές των SS, τον Ιανουάριο του 1945 ο αριθμός των καταγεγραμμένων κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ξεπερνούσε τις 700.000.

Οι Γερμανοί εκτόπιζαν Εβραίους από κάθε άκρη της κατεχόμενης Ευρώπης προς τα στρατόπεδα εξόντωσης, όπου δολοφονούνταν συστηματικά, αλλά και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου τους επιστράτευαν για καταναγκαστική εργασία – δηλαδή για «εξολόθρευση δια της εργασίας». Με συστηματικό τρόπο δολοφονήθηκαν επίσης εκατοντάδες χιλιάδες Ρομά (Τσιγγάνοι) και Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου.