یهودستیزی
واژه یهود ستیزی به معنای تعصب نژادی یا تنفر نسبت به یهودیان است. هولوکاست -شکنجه و قتل عام یهودیان اروپایی(با حمایت دولت) توسط آلمان نازی و همدستانش بین سال های ١٩٣٣ و ١٩٤٥- بارزترین نمونه یهودستیزی در تاریخ قلمداد می شود. در سال ١٨٧٩، روزنامه نگار آلمانی ویلهلم مار برای اولین بار اصطلاح یهودستیزی را به مفهوم تنفر از یهودیان و همچنین تنفر از گرایش های مختلف لیبرال، جهان وطنی و گرایش های سیاسی بین المللی در قرن های ١٨ و ١٩ كه اغلب با یهودیان تداعی می شد، به کار برد. از جمله گرایشهایی كه مورد حمله قرار گرفت، حقوق مدنی برابر، دموکراسی مبتنی بر قانون اساسی، تجارت آزاد، سوسیالیسم، نظام سرمایه داری مالی و صلح طلبی بودند.
اما سابقه این تنفر خاص نسبت به یهودیان، به پیش از عصر مدرن و ابداع اصطلاح یهودستیزی باز می گردد. از جمله موارد بسیار معمول یهودستیزی در طول تاریخ "پوگروم" یا شورش های خشونت آمیزی بود که غالباً با تشویق مقامات دولتی علیه یهودیان به راه می افتاد. پوگروم ها اغلب برانگیخته از تهمت و افترا بودند؛ شایعاتی كذب مبنی بر این که یهودیان از خون کودکان مسیحی در مناسک خود استفاده می کنند.
در عصر مدرن، یهودستیزان ابعاد سیاسی جدیدی به ایدئولوژی عداوت و تنفر از یهودیان افزودند. در سه دهه آخر قرن نوزدهم، احزاب سیاسی یهودستیز در آلمان، فرانسه و اتریش تشکیل شدند. متونی از جمله "پروتکل بزرگان صهیون"، تئوری های فریبكارانه ای در خصوص توطئه جهانی یهودیان ارائه کردند. یکی از مؤلفه های قوی یهودستیزی سیاسی، ناسیونالیسم بود که طرفداران آن اغلب یهودیان را به دروغ شهروندانی خائن قلمداد می کردند.
"جنبش فولکیش" (جنبش مردمی یا خلقی)، نهضتی بیگانه ستیز در قرن نوزدهم و متشکل از فیلسوفان، دانشمندان و هنرمندان آلمانی بود که سرشت یهود را بیگانه با آلمانی بودن می دانستند. از این جنبش، مفهوم یهودی به عنوان "غیر آلمانی" شکل گرفت. تئوری پردازان انسان شناسی نژادی شواهد شبه علمی لازم در حمایت از این ایده فراهم آوردند. حزب نازی که در ١٩١٩ و به رهبری آدولف هیتلر بنیان نهاده شد، به تئوری های نژادپرستی، نمودی سیاسی داد. حزب نازی شهرت خود را تا حدی از انتشار تبلیغات ضدیهود بدست آورد. میلیونها نفر کتاب هیتلر با عنوان نبرد من را که مُبلغ بیرون راندن یهودیان از آلمان بود، خریداری كردند.
حزب نازی پس از به قدرت رسیدن در ١٩٣٣، فرمان تحریم های اقتصادی علیه یهودیان صادر کرد، جشن کتاب سوزی به راه انداخت و قوانین تبعیض آمیز ضد یهود وضع کرد. در ١٩٣٥، قوانین نورنبرگ یهودیان را بر اساس "نژاد" تعریف کرد و با صدور دستور تفكیك كامل نژاد به اصطلاح "آریایی" از "غیرآریایی"، سلسله مراتب نژادی وجهه قانونی یافت. در شامگاه ٩ نوامبر ١٩٣٨، نازی ها کنیسه ها و پنجره مغازه های متعلق به یهودیان را در سراسر آلمان و اتریش تخریب كردند (واقعه ای که به نام "پوگروم یا حمله و آشوب شب شیشه های شکسته" معروف شد. این واقعه سرآغاز گذار به دوران نابودی و انهدام بود؛ دورانی که طی آن نسل کشی در محوراصلی سیاست یهودستیزی نازی ها قرار گرفت.