داخائو (خلاصه مقاله)

این اردوگاه که توسط نازی ها در سال 1933 تأسیس شد، حدود 10 مایلی شمال غربی مونیخ در جنوب آلمان قرار داشت. نخستین زندانیان این اردوگاه را کمونیست های آلمانی، سوسیال دموکرات ها، اعضای اتحادیه های کارگری، اعضای فرقه شاهدان یهوه، کولیان، همجنس گرایان و تبهکاران باسابقه تشکیل می دادند. تعداد زندانیان یهودی در داخائو پس از "شب شیشه های شکسته" (11-10 نوامبر 1938) افزایش یافت و بیش از 10000 مرد یهودی در آنجا زندانی شدند. تعداد زندانیان محبوس در داخائو بین سال های 1933 و 1945 از 188000 نفر فراتر رفت. تعداد زندانیانی که از ژانویه 1940 تا ماه مه 1945 در آن اردوگاه و اردوگاه های فرعی جان خود را از دست دادند حداقل 28000 نفر بود؛ به این رقم باید تعدادی را که از سال 1933 تا پایان 1939 در آنجا جان سپردند اضافه کرد. احتمال تعیین تعداد کل قربانیانی که در داخائو جان خود را از دست دادند بعید است. اردوگاه داخائو مرکز تعلیم نگهبانان اس اس برای اردوگاه های کار اجباری بود و نحوه سازماندهی و امور روزمره این اردوگاه الگوی تمام اردوگاه های کار اجباری نازی ها قرار گرفت.

در داخائو پزشکان نازی روی زندانیان آزمایش های پزشکی- از جمله آزمایش در شرایط طاقت فرسای ارتفاعات بلند با استفاده از اتاقک تقلیل فشار هوا، مالاریا، سل و هیپوترمی (کاهش دادن غیرطبیعی دمای بدن)، و همچنین آزمایش شیوه های درمانی جدید- انجام می دادند. صدها زندانی در اثر این آزمایش ها جان خود را از دست دادند یا برای همیشه معلول شدند. زندانیان داخائو همچنین به عنوان کارگران مجانی در اداره اردوگاه، پروژه های مختلف ساختمانی و صنایع دستی کوچک به کار گرفته می شدند. داخائو بیش از30 اردوگاه فرعی بزرگ داشت که در آن بیش از 30000 زندانی در زمینه تسلیحات برای ارتش آلمان کار می کردند. هزاران زندانی تا سر حد مرگ به کار گرفته شدند. در سال 1945، تعداد زیادی از زندانیان از اردوگاه های تخلیه شده در شرق اروپا به طور مستمر وارد داخائو شدند و بیماری همه گیر تیفوس به مشکلی جدی تبدیل شد. در 29 آوریل 1945، نیروهای امریکایی داخائو را آزاد کردند. آنها هنگام نزدیک شدن به اردوگاه بیش از 30 واگن قطار پر از جسد یافتند.