گابریله وایدنر Gabrielle Weidner

گابریله فرزند دوم یک خانواده‌ی هلندی بود که چهار فرزند داشتند. پدرش کشیش کلیسای "ادونتیست‌های روز هفتم" بود. او در کولونژ فرانسه در نزدیکی مرز سوئیس که محل خدمت پدرش به عنوان کشیش بود، بزرگ شد. گابریله در سن ۱۶ سالگی در کلیسای "ادونتیست‌های روز هفتم" غسل تعمیم داده شد. او در لندن، پایتخت انگلستان به دبیرستان رفت.

۱۹۳۳-۳۹: فعالیت‌های گابریله در کلیسای "ادونتیست‌های روز هفتم" افزایش یافت، و او سرانجام دبیر اداره‌ی مرکزی اتحادیه‌ی فرانسوی- بلژیکی آن کلیسا در پاریس شد. سفرهای او در غرب اروپا در زمان دانشجویی و همچنین دانش او در زمینه‌ی زبان‌های خارجی، به گابریله در انجام این کار، بسیار کمک می‌کرد. در ۳ سپتامبر ۱۹۳۹، دو روز پس از حمله‌ی آلمان به لهستان، فرانسه به آلمان اعلام جنگ کرد.

۱۹۴۰-۴۴: نیروهای آلمان در ماه مه ۱۹۴۰ به فرانسه حمله کردند و گابریله به جنوب این کشور گریخت. پس از آتش بس، گابریله به پاریس بازگشت و کار خود را در کلیسا از سر گرفت. روز شنبه، ۲۶ فوریه ۱۹۴۴، گشتاپو او را طی انجام مراسم مذهبی ساعت ۱۰ صبح در کلیسا دستگیر کرد. گابریله که به همراه ۱۴۰ نفر از اعضای شبکه‌ی "هلند- پاریس" به یهودیان هلندی و پناهندگان سیاسی کمک می‌کردند، توسط یکی دیگر از همکاران خود در این گروه که تحت شکنجه قرار گرفته بود، درگیر شد. در ۲۴ اوت، گابریله از زندان فرنِ پاریس به اردوگاه راونسبروک در آلمان تبعید شد.

گابریله در ۱۷ فوریه ۱۹۴۵، درست چند روز پس از آزادی توسط سربازان روسی، در اثر سوء تغذیه در یکی از اردوگاه‌های فرعی راونسبروک به نام کونیکسبرگ جان سپرد.