لوتز هاسه Lutz Haase

لوتز یکی از دو فرزند خانواده‌ای یهودی و مذهبی بود که در ژنیا که آنزمان جز آلمان بود، زندگی می‌کردند. بعد از جنگ جهانی اول، ژنیا قسمتی از قلمرو لهستان شد. خانواده‌ی لوتز که ترجیج می‌دادند شهروند آلمان باقی بمانند به نورنبرگ رفتند. در آنجا پدرش یک قصابی حلال باز کرد. در سال ۱۹۲۶، خانواده هاسه به برلن رفتند و قصابی خود را در آنجا راه اندازی کردند.

۱۹۳۳-۳۹: من در سال ۱۹۳۷ مانند بسیاری از یهودیان برلن توسط گشتاپو به کار گماشته شدم. من کابل برق کار می‌گذاشتم و به ازای آن مبلغ ناچیز ۳۷ سنت در روز دریافت می‌کردم. بعد از حمله‌ی وحشیانه‌ی نازی‌ها در ۱۰ نوامبر ۱۹۳۹ و تخریب کنیسه‌ها و کتابهای مقدس و در هم کوبیدن شیشه‌های مغازه‌ی یهودیان [کریستال ناخت، شب شیشه های شکسته]، من با بسیاری از یهودیان دیگر به یک اردوگاه کار اجباری در خارج از برلن تبعید شدم. در آنجا ما در مکان‌های بسیار کوچکی نگهداری می‌شدیم و برای تعمیر ریل های قطار کار می‌کردیم.

۱۹۴۰-۴۴: بعد از دو سال کار اجباری، من دیگر توانایی کار نداشتم. فرمانده، مرا به کار در یک انبار زغال سنگ زیر زمینی محکوم کرد جایی که تنها تعداد کمی بیشتر از یک روز دوام می‌آوردند. یک ژنرال اس‌اس که هنگام محکومیت من حضور داشت یکی از همکلاس‌های من در قبل از جنگ بود. او به طور خصوصی به من گفت : "تو را به خاطر دارم. تو به من کمک کردی که مجموعه‌ی تمبر جمع آوری کنم. حال می‌خواهم به تو کمک کنم." من گفتم "ژنرال، کاری را که باید بکنید انجام دهید." او پاسخ داد، "اگر من چنین کاری کنم، هیچ وقت دوباره روشنایی روز را نخواهی دید." او از طریق روابط خود، خروج من را به شانگاهی ترتیب داد.

لوتز در اواخر سال ۱۹۴۰ به شانگهای رسید. در آنجا با استفاده از اخبار آژانس شوروی و گزارش‌های رادیو، یک روزنامه در مورد اطلاعات جنگ منتشر کرد. او در سال ۱۹۴۹ به کانادا مهاجرت کرد.