بلا یاکوبوویچ تووی، از دیدار پدرش با رئیس شورای یهودیان در ساسنوویتس می‌گوید

[موشه] موینیک مرین، که رئیس گتو بود، پدرم را در خیابان دید. او پدرم را می‌شناخت و او را دوست داشت. او قبلاً برای پدرم کار می‌کرد. و به پدرم گفت...، به پدرم پیشنهاد یک کار شبه نظامی داد. پدر من گفت، «چرا از من می‌خواهی که شبه نظامی شوم؟ منظورم این است که، می‌دانی انجام این کار برای من خیلی دشوار است.» و موینیک مرین به او گفت، « اتفاقات وحشتناکی در جریان است و مردم، می‌دانی که دارند ناپدید می‌شوند. و خب، اما جنگی در جریان است، و ممکن است جنگ تمام شود. شاید یک ماهه تمام شود. ممکن است شش ماه طول بکشد. دارم سعی می‌کنم که این گتو را حفظ کنم. سعی می کنم تا جایی که ممکن است مردم بیشتری را حفظ کنم. اگر به عنوان یک شبه نظامی مشغول به کار شوی، شانس اینکه بتوانی خانواده‌ات را حفظ کنی بیشتر است. و پدرم به او گفت. "من... یک یهودی متدین هستم. نمی توانم بروم و در خانه مردم را بزنم و از آنها بپرسم... یا کسی را از خانه‌اش بیرون بکشم و به جایی ببرم که، به قول خودت، اتفاقات وحشتناکی در آن در جریان است.» و موینیک به پدرم گفت—خیلی از او دلخور شد— و گفت، «نمی فهمم چرا ... چرا پیشنهادم را رد می‌کنی. من سعی دارم به تو کمک کنم. من سعی دارم به تو کمک کنم. و این خدای تو است که ... من تو را می‌شناسم....خدایت را...این کار خدای تو است. خدا از آن بالا همه این فلاکت را می‌بیند. تمام رنج های ما را مشاهده می‌کند، اما هیچ کاری نمی‌کند و تنها کاری که می توانی بکنی کمک به خودت است. خدا به تو کمک نمی کند.» و پدرم به او گفت، «من نمی‌دانم کار چه کسی است، اما اگر کار خدا باشد، من نمی‌خواهم فرشته‌ی مرگ او در زمین و گیرنده‌ی جان دیگران باشم. نمی خواهم فرشته مرگ او باشم.»