توو شونباوم بامبرگر سفر و ورودش به سوئد را شرح می‌دهد

یادم می‌آید که به خودم خیلی افتخار می کردم. تنها کسی بودم که دریا زده نشده بودم. در حالی که ما خیلی ساکت بودیم، قایق از بندرگاه خارج شد. و وقتی به وسط اقیانوس در منطقه‌ای بین سوئد و دانمارک رسیدیم- تقریباً ۳۰ دقیقه تا سوئد فاصله داشتیم- یک قایق بزرگ به ما نزدیک شد و ما ترسیدیم که آلمانی‌ها باشند چون چند سرباز در آن قایق بود و آنها درست مثل آلمانی‌ها لباس پوشیده بودند و شبیه به آنان بودند. اما آن یک قایق گشتی سوئدی بود که برای سوار کردن ما آمده بود. آنها وارد آب‌های سوئد شدند، و از آنجا که اجازه‌ی خروج داشتند، آلمانی‌ها نمی‌توانستند کاری بکنند. به این ترتیب ما در امان بودیم. آن قایق بزرگ آمد و آنها به ما کمک کردند تا از قایق ماهیگیری سوار قایقشان شویم. ما روی عرشه‌ی آن قایق ماندیم ... ما نجات پیدا کرده و وارد یک بندرگاه کوچک در سوئد شدیم. به گمانم دقیقاً بیرون هلسینگبور بودیم. بله، هلسینگبور. و می‌دانید، آنها به استقبال ما آمدند. همه‌ی آنها شبیه آلمانی‌ها بودند، چون لباس سوئدی‌ها دقیقاً مانند آلمانی‌ها بود. و ما وارد شدیم... به ما قهوه و چای دادند، و به ما گفتند محل اقامتمان کجاست. آنها در واقع ما را به گراند هتل بردند. اسم آنجا گراند هتل بود. آنها پول سوئیت‌ها و همه چیز را پرداخت کردند و گفتند تا زمانی که نزد بستگانمان برویم- اگر کسی را در سوئد داریم- می‌توانیم در آنجا بمانیم. فکر کنم حدود یک هفته آنجا ماندیم. و هر روز والدینم به بندرگاه می‌رفتند که ببینند پدربزرگ و مادر بزرگم آمده اند یا نه. یک عمه پیر هم داشتم- خواهر پدربزرگم. و زمانی که ما فرار کردیم، آنها هنوز در دانمارک بودند. و چند روز بعد- چهار یا پنچ روز بعد- آنها با یک قایق ماهیگیری دیگر آمدند.