Judith Gabriel Dichter

Judith, nazywana Julie, była jednym z pięciorga dzieci religijnych węgierskich Żydów, urodzonym w Burgenlandzie, wschodnim kraju związkowym Austrii, który do 1921 r. należał do Węgier. Wyszła za Tobiasa Dichtera, handlarza obwoźnego z Wiednia, którego klientem był jej ojciec. Dichterowie przeprowadzili się do mieszkania w żydowskiej dzielnicy Wiednia, Leopoldstadt, gdzie wychowywali dwoje dzieci.

1933-39: Niemcy zaanektowali Austrię. Tydzień po aneksji Niemcy przyszli do mieszkania Julie, aby zabrać jej męża i syna, ale odeszli, gdy nikt im nie otworzył. Kilka miesięcy później Niemcy zajęli aptekę jej męża wraz z całą zawartością w ramach tzw. "aryzacji”. Judith i Tobias nakłonili swoje dzieci, aby wyjechały z Austrii, ale sami byli za starzy, żeby wyemigrować. Poza tym uważali, że Niemcy pewnie nie zrobią krzywdy ludziom w ich wieku.

1940-42: Judith i Tobias zostali deportowani do getta w Terezinie (niem. Theresienstadt) w Czechosłowacji. W czerwcu poprzedniego roku - po raz drugi w ciągu dwóch lat - zostali zmuszeni do wyprowadzki z ich wiedeńskiego mieszkania. Rozkazano im zostawić dobytek i dołączyć do transportu 1,000 Żydów, z których wielu było w podeszłym wieku, jak oni, i było ich znajomymi. Przynajmniej ich dzieci były bezpieczne za granicą, a Tobias i Judith wciąż byli razem. Niemcy powiedzieli im, że przeniosą ich do obozu pracy.

19 września 1942 r. Julie i jej męża deportowano do Małego Trościeńca, niemieckiego miejsca straceń pod Mińskiem. Zabito ich tuż po przybyciu.