Frimit Bursztyn

Η Frimit ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά που γεννήθηκαν από Εβραίους γονείς που μιλούσαν γίντις. Η οικογένεια Το 1920 οι Bursztyn μετακόμισαν σε ένα άνετο διαμέρισμα με δύο υπνοδωμάτια στην ίδια γειτονία στην οδό Mila 47. Η Frimit παρακολούθησε δημόσια σχολεία στη Βαρσοβία.

1933-39: Το 1939 έξι από τα αδέρφια και τις αδερφές μου είχαν ήδη φύγει από το σπίτι. Μόνο ο μικρότερος αδερφός μου κι εγώ μείναμε στο σπίτι και απολαμβάναμε την αναπόσπαστη προσοχή των γονιών μας. Είχα τελειώσει το σχολείο και είχα πολλούς φίλους. Ο πατέρας μου είχε αφήσει την επιχείρησή του και εργαζόταν στην εξαιρετική Αρτοποιία Kagan της Βαρσοβίας. Τίποτα δεν μπορούσε να μας έχει προετοιμάσει για τη γερμανική εισβολή το Σεπτέμβριο του 1939. Η πόλη μας παραδόθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου.

1940-44: Το διαμέρισμά μας ήταν στην καρδιά του γκέτο της Βαρσοβίας, που περικλείστηκε από τους Γερμανούς το Νοέμβριο του 1940. Απελάθηκα την 1η Μαΐου 1943 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαϊντάνεκ. Εκεί, ο καπνός από τα κρεματόρια σκέπαζε τον ουρανό και αιωρείτο πάνω από τους κρατούμενους. Τα δάχτυλα μου είχαν σπάσει και παραμορφωθεί καθώς, κάθε ημέρα, εγώ και ακόμη πέντε γυναίκες σπρώχναμε ένα βαρύ βαγόνι γεμάτο κοπριά στα χωράφια γύρω από το στρατόπεδο. Αν εργαζόμασταν πολύ αργά, μας μαστίγωναν. Βάζαμε το λίπασμα σε εκείνα τα χωράφια με γυμνά χέρια.

Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια η Frimit απελάθηκε σε επτά ακόμη ναζιστικά στρατόπεδα. Απελευθερώθηκε στο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας Turkheim στις 27 Απριλίου 1945. Το 1949 μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες.