فریمیت بورشتاین Frimit Bursztyn

فریمیت یکی از هشت فرزند یک خانواده‌ی متدین یهودی و ایدیش زبان بود. خانواده بورشتاین در مرکز یک محله‌ی یهودی در ورشو زندگی می‌کردند. پدر فریمیت صاحب و گرداننده یک نانوایی در یکی از خیابان‌های همان محله، به نام زامن‌هوفا بود. در سال ۱۹۲۰، خانواده‌ی بورشتاین به یک آپارتمان دوخوابه‌ی راحت نقل مکان کردند که در همان محله، در خیابان میلا، شماره ۴۷ واقع شده بود. فریمیت در مدارس دولتی ورشو تحصیل کرد.

۱۹۳۳-۳۹: تا سال ۱۹۳۹ شش نفر از برادران و خواهرانم از خانواده جدا شده بودند. فقط من و برادر کوچکترم هنوز با خانواده زندگی می‌کردیم و از توجه کامل والدینمان برخوردار بودیم. من مدرسه را تمام کرده بودم و دوستان بسیاری داشتم. پدرم کسب و کار خود را رها کرده بود و در نانوایی ممتاز "کاگان" در ورشو کار می‌کرد. ما اصلاً انتظار حمله‌ی آلمان در سپتامبر ۱۹۳۹ را نداشتیم. شهر ما در ۲۸ سپتامبر محاصره شد.

۱۹۴۰-۴۴: آپارتمان ما در وسط گتوی ورشو قرار داشت که در نوامبر ۱۹۴۰ توسط آلمانی‌ها محصور و از بقیه شهر جدا شده بود. من در ۱ مه ۱۹۴۳ به اردوگاه کار اجباری مایدانک تبعید شدم. در آنجا دود کوره‌های جسدسوزی آسمان را پوشانده و بر زندانیان سایه افکنده بود. انگشتانم شکسته و از ریخت افتاده شده بود چون من و پنج زن دیگر هر روز، یک گاری سنگین پر از کود را به مزارع اطراف اردوگاه هل می‌دادیم. اگر آهسته کار می‌کردیم، ما را با یک شلاق بزرگ می زدند. ما آن مزارع را با دست خالی کود می‌دادیم.

فریمیت طی دو سال بعد به هفت اردوگاه دیگر نازی‌ها تبعید شد. او در ۲۷ آوریل ۱۹۴۵ از اردوگاه بیگاری تورک‌هایم آزاد شد. وی در سال ۱۹۴۹ به ایالات متحده مهاجرت کرد.