Kalman Kernweiss

Ο Kalman ήταν το μεγαλύτερο από τα δέκα παιδιά μιας φτωχής, ευσεβούς εβραϊκής οικογένειας σε ένα χωριουδάκι στα νότια της κεντρικής Πολωνίας. Ο πατέρας του στήριζε την οικογένειά του αγοράζοντας κότες, αυγά και λαχανικά από τους αγρότες, τα οποία πωλούσε στην αγορά της Kolbuszowa που απείχε μερικά χιλιόμετρα. Ο Kalman περπατούσε στην Kolbuszowa καθημερινά για να παρακολουθεί πρωινά μαθήματα στο δημόσιο σχολείο και στο κατηχητικό το απόγευμα.

1933-39: Το 1933 ο Kalman έγινε δεκτός στο διάσημο ίδρυμα ραβινικών σπουδών στο Λούμπλιν. Όταν είχε χρόνο, μάθαινε μόνος του Αγγλικά από ένα παλιό βιβλίο γραμματικής. Τα Αγγλικά έγιναν το πάθος του. Ζήτησε από τον κόσμο να τον φωνάζουν «Charlie» και όχι Kalman. Έβαλε στόχο να μεταναστεύσει στην Αμερική και έγραψε επιστολή στην Έλενορ Ρούζβελτ στην οποία της αποκάλυπτε την επιθυμία του. Αυτή του απάντησε με ένα ενθαρρυντικό γράμμα. Ο Kalman κουβαλούσε την επιστολή μαζί του για γούρι.

1940-44: Ο Kalman μαζί με άλλα 16 άτομα δραπέτευσε από το στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας Glogow, όπου εργαζόταν σε έργα οδοποιίας για τους Γερμανούς. Ο Kalman επέστρεψε στο Kupno. Εκεί κρυβόταν σε έναν αχυρώνα και έβγαινε κάθε εβδομάδα για να προμηθευτεί φαγητό από έναν αγρότη που γνώριζε στο χωριό. Ένα βράδυ τον επισκέφτηκαν δύο φίλοι του Εβραίοι που είχαν δραπετεύσει από το στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας Kolbuszowa και κρύβονταν στο δάσος. Ο Kalman αποφάσισε να πάει μαζί τους. Πέρασε πολλούς μήνες στο δάσος και έκανε τακτικές επισκέψεις στο χωριό του για τρόφιμα.

Ενώ πήγαινε στο Kupno, ο Kalman έπεσε σε ενέδρα κάποιων Πολωνών – ήταν οι πρώην γείτονές του. Ένας φίλος του με τον οποίο κρύβονταν μαζί στο δάσος τον βρήκε με ένα δίκρανο καρφωμένο στο στήθος του. Ο Kalman πέθανε την επομένη.