کالمن کرنوایس Kalman Kernweiss

کالمن فرزند ارشد یک خانواده‌ی معتقد و فقیر یهودی بود که ۱۰ فرزند داشتند و در دهکده‌ای کوچک در جنوب مرکزی لهستان زندگی می‌کردند. پدرش با خرید مرغ، تخم مرغ و سبزیجات از کشاورزان و فروش آن در بازار کولبوشووا که چند مایل دورتر از محل زندگی آنها بود، مخارج خانواده را تأمین می‌کرد. کالمان هر روز پیاده به کولبوشوا می‌رفت تا صبح‌ها در مدرسه‌ی دولتی و عصرها در مدرسه مذهبی به تحصیل بپردازد.

۱۹۳۳-۳۹: در سال ۱۹۳۳، کالمن در یک آموزشگاه خاخامی معروف در لوبلین پذیرفته شد. او هرگاه فرصت داشت، با خواندن یک کتاب دستور زبان انگلیسی قدیمی به یادگیری این زبان می‌پرداخت. او عاشق زبان انگلیسی بود و از مردم می‌خواست که به جای کالمن، او را "چارلی" صدا کنند. او عزم خود را جزم کرده بود که به آمریکا مهاجرت کند و در نامه‌ای به الینور روزولت [همسر رئیس جمهور وقت آمریکا]، او را از این آرزوی خود مطلع کرد. وی نامه‌ی دلگرم کننده‌ای در پاسخ به او نوشت. کالمن این نامه را برای خوش یمنی همیشه با خود داشت.

۱۹۴۰-۴۴: کالمن به همراه ۱۶ نفر دیگر، از اردوگاه بیگاری گلوگوف که در آن برای آلمانی‌ها جاده می‌ساختند، گریختند. او به دهکده‌ی کوپنو بازگشت و در آنجا در طویله‌ای پنهان شد. کالمن هر هفته برای گرفتن غذا از کشاورزی که در آن دهکده می‌شناخت، خطر می‌کرد و از مخفیگاه خود بیرون می‌آمد. یک شب دو نفر از دوستان یهودی‌اش که از اردوگاه کار اجباری کولبوشووا فرار کرده بودند و در جنگل پنهان شده بودند به ملاقات او آمدند. کالمن تصمیم گرفت به آنها ملحق شود. او چند ماه را مخفیانه در جنگل سپری کرد و مرتباً برای تهیه‌ی غذا به دهکده‌ی خود می‌رفت.

در یکی از این رفت و آمدها به کوپنو، چند لهستانی که از همسایگان سابقش بودند به کمین او نشستند. یکی از دوستان کالمن در جنگل، او را در حالی که یک چنگال کشاورزی در سینه اش فرو رفته بود پیدا کرد. کالمن روز بعد جان سپرد.