Reidar Dittmann

Ο Reidar ήταν ο τρίτος από τους τέσσερις γιούς που απέκτησαν οι θρησκευόμενοι λουθηρανοί γονείς του σε μια μικρή πόλη ναυτικών και φαλαινοθηρών στη νορβηγική ακτή. Ο πατέρας του Reidar ήταν δημόσιος υπάλληλος. Ο Reidar φοίτησε σε δημόσιο σχολείο και ονειρευόταν να γίνει μουσικός.

1933-39: Αν και δεν με ενδιέφερε η πολιτική, μπορούσα να συμμεριστώ τους Εβραίους γείτονές μας που είχαν έρθει ως πρόσφυγες από τη Γερμανία. Το φθινόπωρο του 1939, ένιωσα θλίψη με την επίθεση της Γερμανίας στην Πολωνία και της Σοβιετικής Ένωσης στη Φινλανδία. Μερικές ημέρες αργότερα, ο μεγαλύτερος αδελφός μου απεβίωσε. Την παραμονή των Χριστουγέννων, καθώς η θεία και τα εξαδέλφια μου έφτασαν στο σπίτι μας, μάθαμε ότι ο θείος μας είχε επίσης πεθάνει — το εμπορικό πλοίο του βυθίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο.

1940-44: Με συνέλαβαν 6 μήνες αφότου οι Γερμανοί κατέλαβαν τη Νορβηγία. Το έγκλημά μου ήταν ανάρμοστη συμπεριφορά και ότι παρότρυνα τους νέους σε τραγούδια κατά των Γερμανών. Καταδικάστηκα σε 6 εβδομάδες φυλάκιση. Μετά την αποφυλάκισή μου, έγινα μέλος της αντίστασης και βοήθησα στο σαμποτάζ του τοπικού ναυπηγείου. Όταν ένα νέο πλοίο βυθίστηκε στην πρώτη του επαφή με το νερό, με συνέλαβαν ξανά. Έλαβα ποινή ισόβιας κάθειρξης, αλλά η ναζιστική κυβέρνηση της Νορβηγίας χορήγησε αμνηστία σε 1.000 πολιτικούς κρατούμενους το Φεβρουάριο του 1942. Μετά το τρίτο μου παράπτωμα, οι Γερμανοί με απέλασαν στο Μπούχενβαλντ.

Ο Reidar επέζησε 30 μήνες αιχμαλωσίας στο Μπούχενβαλντ. Στις 18 Μαρτίου του 1945 αφέθηκε ελεύθερος στον σουηδικό Ερυθρό Σταυρό και επέστρεψε στη Νορβηγία προτού μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1945.