یهودستیزی و آزار و اذیت یهودیان مشخصه اصلی ایدئولوژی نازی ها بود. اعضای حزب نازی در برنامه 25 ماده ای این حزب که در سال 1920 منتشر شد، اهداف خود را در جهت تفکیک یهودیان از جامعه "آریایی" و همچنین منسوخ کردن حقوق مدنی، حقوقی و سیاسی آنها علناً اعلام کردند.

رهبران نازی بلافاصله پس از در دست گرفتن قدرت، به وعده های خود مبنی بر آزار و اذیت یهودیان آلمانی عمل کردند. طی شش سال نخست حکومت دیکتاتوری هیتلر از سال 1933 تا شروع جنگ در سال 1939، یهودیان شاهد تأثیر بیش از 400 حکم و مقررات بودند که تمام جوانب زندگی خصوصی و عمومی آنان را محدود می کرد. بسیاری از آنها قوانین ملی بودند که از سوی دولت آلمان صادر می شد و زندگی تمام یهودیان را تحت تأثیر قرار می داد. اما مقامات ایالتی، منطقه ای و شهری نیز به تشخیص خود تعداد بی شماری از احکام محروم کننده را در جوامع خود رسماً اعلام کردند. به این ترتیب صدها نفر در تمام سطوح دولتی در سرتاسر کشور آلمان با طراحی، مورد بحث قرار دادن، تهیه پیش نویس، تصویب و اجرا و حمایت از قوانین ضد یهودی، در آزار و اذیت یهودیان شرکت کردند. حتی اقصی نقاط آلمان نیز از این قوانین مصون نماند.

نخستین قانون عمده در جهت محدودسازی حقوق شهروندان یهودی، قانون اعاده نظام اداری حرفه ای در 7 آوریل 1933 بود که به موجب آن یهودیان و افراد "به لحاظ سیاسی غیرقابل اعتماد" از ادارات دولتی کنار گذاشته می شدند. مقامات آلمانی با این قانون جدید برای نخستین بار بند به اصطلاح آریایی ها را تدوین کردند که برای کنار گذاشتن یهودیان (و اغلب در مفهوم وسیع تر، دیگر "غیر آریایی ها") از سازمان ها، مشاغل حرفه ای و سایر عرصه های عمومی مورد استفاده قرار گرفت. این بند، مبنای "قوانین نژادی سال 1935 نورنبرگ" قرار گرفت که یهودیان را نه بر اساس باورهای مذهبی ایشان، که طبق تبار اجداد و نیاکان آنها تعریف می کرد و همچنین به تفکیک یهودیان از جمعیت به اصطلاح آریایی رسمیت می بخشید.

در آوریل 1933، قوانین آلمان تعداد دانش آموزان و دانشجویان یهودی در مدارس و دانشگاه های آلمان را محدود ساخت. در همان ماه به موجب قوانین تکمیلی، "فعالیت های یهودیان" در مشاغل حقوقی و پزشکی نیز به شدت کاهش یافت. احکام بعدی، میزان بازپرداخت پول پزشکان یهودی از صندوق های بیمه درمانی همگانی (دولتی) را محدود کرد. در شهر برلین، کار کردن وکلا و دفترداران یهودی در زمینه مسائل حقوقی ممنوع شد. شهردار مونیخ پزشکان یهودی را از معالجه بیماران غیریهودی منع کرد، و وزارت کشور باواریا مانع از پذیرش دانشجویان یهودی در دانشگاه های پزشکی شد.

در سطح ملی، دولت نازی جواز مشاوران مالیاتی یهودی را لغو کرد؛ بر میزان پذیرش "غیر آریایی ها" در مدارس و دانشگاه های دولتی سهمیه 1.5 درصدی وضع کرد؛ کارکنان غیرنظامی یهودی را از ارتش اخراج کرد؛ و در اوایل سال 1934، هنرپیشگان یهودی را از اجرای نقش در صحنه تئاتر و سینما منع کرد. دولت های محلی نیز مقرراتی صادر کردند که سایر عرصه های زندگی یهودیان را تحت تأثیر قرار داد: در ساکسونی، یهودیان دیگر مجاز به ذبح حیوانات بر اساس مقتضیات مناسک پاکی نبودند؛ به این ترتیب آنان در واقع از پیروی از قوانین غذایی یهودی منع شدند.

ادرات دولتی در تمام سطوح در پی آن بودند که با ممانعت از امرار معاش یهودیان، آنان را از عرصه اقتصادی آلمان حذف کنند. یهودیان ملزم شدند املاک و اموال خود را در داخل و خارج از کشور به ثبت برسانند؛ این امر مقدمه ای بر سلب مالکیت تدریجی دارایی مادی یهودیان از سوی حکومت بود. به همین ترتیب، مقامات آلمانی قصد داشتند تمام کسب و کارهای متعلق به یهودیان را "آریایی" کنند؛ این روند شامل اخراج کارگران و مدیران یهودی و همچنین انتقال شرکت ها و مؤسسات به آلمانی های غیریهودی به صورت رسمی با پرداخت مبلغی به مراتب کمتر از قیمت روز می شد. این تلاش ها موجب شد که تا بهار 1939 بخش عمده ای از کسب و کار متعلق به یهودیان در آلمان به "آریایی ها" منتقل شود.

"قوانین نژادی نورنبرگ" شالوده و اساس سیاست نژادی نازی ها را تشکیل می داد. ارائه این قوانین به مجلس در سال 1935 آغازگر موج جدیدی از قوانین یهودستیزانه بود که بی درنگ و عملاً موجب جداسازی [نژادی] شد. قضات دادگاه های آلمان اجازه نداشتند به تفاسیر و نظریات کارشناسانه حقوقی که توسط یهودیان نوشته شده بود استناد کنند، افسران یهودی از ارتش کنار گذاشته شدند، و دانشجویان یهودی از حق شرکت در امتحان دکترا محروم شدند.

در سال های 1937 و 1938، مقامات آلمانی مجدداً آزار و اذیت یهودیان آلمانی از طریق قانون را افزایش دادند. آنها با ملزم کردن یهودیان به ثبت اموال خود و ممانعت از امرار معاش آنان، شروع به ورشکست کردن یهودیان و کنار گذاشتن آنها از عرصه اقتصاد آلمان کردند. نازی ها پزشکان یهودی را از معالجه غیریهودیان منع کردند و پروانه وکالت وکلای یهودی را باطل کردند. در ماه اوت 1938، مقامات آلمانی مقرر داشتند که تا پیش از اول ژانویه 1939 مردان و زنان یهودی که نام کوچکشان ریشه "غیر یهودی" دارد، باید به ترتیب نام های "اسرائیل" و "سارا" را به اسم خود اضافه کنند. تمام یهودیان موظف شدند کارت شناسایی که اصل و نسب یهودی آنان را مشخص می کرد همراه خود داشته باشند و در پاییز 1938 بر تمام پاسپورت های یهودیان حرف "J" [حرف نخست کلمه "Jude" به معنای یهودی] مهر شد.

پس از پوگروم کریستال ناخت در 10-9 نوامبر 1938 (که معمولاً به "شب شیشه های شکسته" معروف است)، به موجب قانون نازی ها، پذیرش یهودیان در تمام مدارس و دانشگاه های دولتی ممنوع، و ورود آنان به سینماها، تئاترها و مراکز ورزشی قدغن شد. در بسیاری از شهرها، یهودیان اجازه ورود به مناطقی که با عنوان "آریایی" تعیین شده بود را نداشتند. دولت یهودیان را ملزم کرد که هویت خود را به شیوه هایی که آنها را همواره از سایر مردم تفکیک می کرد مشخص کنند. رهبران نازی در حالی که به سرعت مقدمات جنگ و کشورگشایی در اروپا را فراهم می کردند، با به اجرا گذاشتن قوانین یهودستیزانه در آلمان و اتریش راه را برای اذیت و آزار شدیدتر یهودیان هموار می ساختند.

فهرست زیر از میان بیش از 400 محدودیت حقوقی که طی شش سال نخست حکومت نازی ها بر یهودیان و سایر گروه ها تحمیل شد به 29 مورد اشاره می کند.

1933

31 مارس
بنا به حکم کمیسیون بهداشت شهر برلین، پزشکان یهودی از خدمات تأمین اجتماعی این شهر کنار گذاشته می شوند.

7 آوریل
به موجب قانون اعاده نظام اداری حرفه ای، یهودیان از بخش خدمات دولتی عزل می شوند.

7 آوریل
به موجب قانون پذیرش داوطلبان حرفه وکالت، پذیرش یهودیان در کانون وکلا ممنوع می شود.

25 آوریل
به موجب قانون ممنوعیت ازدحام در مدارس و دانشگاه ها، تعداد دانش آموزان یهودی در مدارس دولتی محدود می شود.

14 ژوئیه
به موجب قانون سلب تابعیت، تابعیت اکتسابی یهودیان و همچنین "عناصر نامطلوب" لغو می شود.

4 اکتبر
به موجب قانون سردبیران، یهودیان از کسب سمت سردبیری محروم می شوند.

1935

21 ماه مه
به موجب قانون ارتش، افسران یهودی از ارتش اخراج می شوند.

15 سپتامبر
به موجب قوانین نژادی نورنبرگ، تابعیت رایش از یهودیان آلمانی سلب می شود و آنان از ازدواج یا داشتن روابط جنسی با افراد "آلمانی یا هم تبار آلمانی" منع می شوند.

1936

11 ژانویه
به موجب دستور اجرایی قانون مالیاتی رایش، یهودیان از کارکردن به عنوان مشاور مالیاتی منع می شوند.

3 آوریل
به موجب قانون رایش در خصوص دامپزشکان، یهودیان از حرفه دامپزشکی کنار گذاشته می شوند.

اكتبر 15
وزارت آموزش و پرورش رایش، معلمان یهودی را از تدریس در مدارس دولتی منع می کند.

1937

9 آوریل
شهردار برلین به مدارس دولتی دستور می دهد که تا اطلاع ثانوی از پذیرش کودکان یهودی خودداری کنند.

1938

5 ژانویه
به موجب قانون تغییر نام و نام خانوادگی، یهودیان از تغییر نام خود منع می شوند.

5 فوریه
به موجب قانون متصدیان حراج، یهودیان از اشتغال به این حرفه منع می شوند.

18 مارس
به موجب قانون سلاح، تاجران یهودی اسلحه از حرفه خود محروم می شوند.

22 آوریل
به موجب حکم ممنوعیت استتار شرکت های یهودی، تغییر نام شرکت های تجاری تحت مالکیت یهودیان ممنوع می شود.

26 آوریل
به موجب حکم افشای اموال یهودیان، آنها ملزم می شوند تمام اموال خود با ارزش بیش از 5000 رایش مارک را گزارش دهند.

11 ژوئیه
وزارت کشور رایش، ورود یهودیان به چشمه های آب معدنی درمانی را ممنوع اعلام می کند.

17 اوت
به موجب دستور اجرایی قانون تغییر نام و نام خانوادگی، یهودیانی که نام کوچکشان ریشه "غیر یهودی" دارد ملزم می شوند یک اسم دیگر به نام خود اضافه کنند: "سارا" برای زنان و "اسرائیل" برای مردان.

3 اکتبر
به موجب حکم مصادره اموال یهودیان، دارایی یهودیان به آلمانی های غیر یهودی منتقل می شود.

5 اکتبر
وزارت کشور رایش تمام پاسپورت های آلمانی متعلق به یهودیان را بی اعتبار اعلام می کند. یهودیان باید پاسپورت های قبلی خود را تحویل دهند؛ این پاسپورت ها فقط پس از مهر شدن حرف "J" [حرف نخست کلمه "Jude" به معنای یهودی] روی آن معتبر خواهد شد.

12 نوامبر
به موجب حکم محرومیت یهودیان از عرصه فعالیت های اقتصادی آلمان، تمام کسب و کارهای متعلق به یهودیان تعطیل می شوند.

15 نوامبر
وزارت آموزش و پرورش رایش تمام دانش آموزان یهودی را از مدارس دولتی اخراج می کند.

28 نوامبر
وزارت کشور رایش، آزادی رفت و آمد یهودیان را محدود می کند.

29 نوامبر
وزارت کشور رایش، یهودیان را از نگهداری کبوتر نامه بر منع می کند.

14 دسامبر
دستوراجرایی قانون سازماندهی امور دولتی، تمام قراردادهای دولتی با شرکت های متعلق به یهودیان را لغو می کند.

21 دسامبر
به موجب قانون حرفه مامایی، اشتغال یهودیان به این حرفه ممنوع می شود.

1939

21 فوریه
حکم واگذاری فلزات و سنگ های قیمتی متعلق به یهودیان، آنان را موظف به تحویل طلا، نقره، الماس و سایر اشیاء قیمتی خود به دولت بدون دریافت پول در ازای آن می کند.

1 اوت
رئیس شرکت بخت آزمایی آلمان، فروش بلیط بخت آزمایی به یهودیان را ممنوع اعلام می کند.