گتوهای یهودی در لهستان تحت اشغال آلمان
میلیون ها یهودی در اروپای شرقی زندگی می کردند. پس از تهاجم آلمان به لهستان در سال 1939، بیش از دو میلیون یهودی لهستانی زیر سلطه آلمانی ها قرار گرفتند. پس از تهاجم آلمان به اتحاد جماهیر شوروی در ژوئن 1941، چندین میلیون یهودی دیگر نیز زیر سلطه نازی ها قرار گرفتند. آلمانی ها در صدد آن بودند که به منظور کنترل این جمعیت یهودی نسبتاً بزرگ، آنها را وادار به سکونت در بخش های معین در شهرهای بزرگ و کوچک کنند که نازی ها آن را "گتو" یا "محله یهودی نشین" می نامیدند. در مجموع، آلمانی ها دست کم 1000 گتو در سرزمین های اشغالی دایر کردند. بزرگترین گتو در ورشو، پایتخت لهستان قرار داشت که حدود نیم میلیون یهودی در آن محبوس بود.
تعداد زیادی گتو در شهرهای بزرگ و کوچکی برپا شد که جمعیت یهودیان قبلاً در آن تمرکز یافته بودند. یهودیان و همچنین برخی از کولیان نیز از مناطق اطراف و اروپای غربی به گتوها آورده شدند. بین اکتبر و دسامبر 1941، هزاران یهودی آلمانی و اتریشی به گتوهای واقع در اروپای شرقی منتقل شدند. آلمانی ها اغلب قدیمی ترین و ویران ترین بخش های شهرها را برای گتوها مشخص می کردند. آنها گاه مجبور می شدند برای اسکان خانواده های یهودی، ساکنان غیریهودی را از ساختمان ها بیرون کنند. بسیاری از گتوها با سیم خاردار یا دیوار محصور شده بودند و پلیس محلی، پلیس آلمان و نیروهای اس اس در ورودی آنها نگهبانی می دادند. در طول ساعات حکومت نظامی در شب، ساکنان مجبور به ماندن در آپارتمان های خود بودند.
در شهرهای لودز و ورشو در لهستان، خطوط تراموا از وسط گتو عبور می کرد. کارگران به جای تغییر مسیر این خطوط، اطراف آنها را حصار کشیدند و پلیس در این مناطق مراقب بود تا از فرار یهودیان با تراموا جلوگیری کند. طی روزهای هفته، مسافران خارج از گتو از این ترامواها برای رفتن به سر کار استفاده می کردند و برخی از افراد نیز برای گردش روزهای یکشنبه سوار آن می شدند تا فقط به زندانیان گتو خیره شوند و آنان را مسخره کنند.