پربن مونک-نیلسن

پربن در در یک خانواده پروتستان در دهکده ماهیگیری کوچک اسنکرستن در دانمارک به دنیا آمد. مادربزرگ پربن، او و پنج نوه دیگرش را بزرگ کرد. هر روز پربن به مدرسه ای در کپنهاگ، پایتخت دانمارک، که در 25 مایلی جنوب اسنکرستن قرار داشت، می رفت.

39-1933: در دبستان من، تعداد اندکی یهودی وجود داشت، اما من به آنها به عنوان یهودی نگاه نمی کردم، بلکه آنها را فقط همکلاسی و دوست خود می دانستم. در دانمارک ما تمایزی بین یهودیان و غیریهودیان قائل نمی شدیم، همه ما فقط دانمارکی بودیم. در کلاس پنجم، من و همکلاسی هایم شایعاتی درباره افزایش قدرت نظامی آلمان شنیدیم. اما کمی بعد در سال 1939، والدینم گفتند که هیتلر قول داده به دانمارک حمله نکند، و این باعث شد که ما تا حدودی احساس امنیت بکنیم.

42-1940: اشغال دانمارک. در آوریل 1940، وقتی به کپنهاگ رسیدم، هواپیماها را بالای سرم و افسران آلمانی را در خیابان ها دیدم. من به عنوان پیک به نهضت مقاومت ملحق شدم، اما در سال 1943 که گشتاپو شروع به تعقیب و دستگیری یهودیان دانمارکی کرد، فعالیت هایم بیشتر شد. ما به پناهندگان یهودی کمک می کردیم. آنها را در خانه هایی نزدیک به ساحل پنهان می کردیم و سر ساعت مقرر به قایق هایی که در انتظارشان بود می بردیم. با استفاده از تاریکی، هر بار 12 یهودی را با عبور از تنگه ای به سوئد می بردیم. این سفر چهار مایلی، 50 دقیقه طول می کشید.

پربن در انتقال 1400 یهودی به سوئد کمک کرد. او خود نیز در نوامبر 1943 هنگامی که آلمانی ها حکومت دانمارک را به دست گرفتند، به سوئد گریخت. پربن در ماه مه 1945 به وطن خود بازگشت.