سوسیا فرنکیل

سوسیا و ایزادور دارای هفت پسر بودند. خانواده‌ی فرنکیل، یک خانواده‌ی یهودی مذهبی بود که در یک آپارمان یک اتاقِ در شهری در نزدیکی ورشو به نام گابین زندگی می‌کردند. آنها مانند بیشتر خانواده‌های یهودی گابین، نزدیک کنیسه سکنی داشتند. سوسیا از فرزندانش نگهداری می‌کرد در حالی‌که ایزادور به شغل درست کردن کلاه مشغول بود و آنها را در هفته‌بازار شهر به فروش می‌رساند.

با وجود رکود اقتصادی و کساد کار، ایزادور همچنان به فراهم کردن مایحتاج خانواده‌اش ادامه می‌داد. کمی پس از حمله‌ی آلمانی‌ها به لهستان در ۱ سپتامبر ۱۹۳۹، آنها گابین را اشغال کردند. آلمانی‌ها ۱۰ نفر را در خیابان به ضرب گلوله کشتند و بقیه را از از جمله دکتر‌ها و معلمان را از آنجا بردند. بعد از آن، سربازان آلمانی کنیسه را با نفت آغشته کرده و آن را به آتش کشیدند.

۱۹۴۰-۱۹۴۵: در سال ۱۹۴۱، یکی از عموزاده‌های خانواده، پس از فرار از قطار به دیدار آنها آمد. وی شایعه‌ی کشتار یهودیان را تأیید کرد و به آنها هشدار داد که: «آنها شما را در واگن قرار می‌دهند، با گاز خفه می‌کنند و اجساد شما را در گودال‌های آتش می‌سوزانند.» فرزند سه ساله‌ی سوسیا با گریه پرسیده بود: «من را هم می‌سوزانند؟» ایزادور اصرار کرد که وی این موضوع را با ریش‌سفیدان در میان بگذارد. وی به دیدار آنها رفت اما کسی داستانش را باور نکرد. در ماه مه ۱۹۴۲، دو ماه پس از آنکه سه نفر از پسران سوسیا به اردوگاه‌های کار اجباری تبعید شدند، آلمانی‌ها تمام یهودیان گابین را دستگیر کردند.

در ماه مه ۱۹۴۲، یهودیان گابین به اردوگاه مرگ خلمنو تبعید شدند. سوسیا، ایزادور و چهار نفر از پسرانشان در یک واگن مهر و موم شده قرار گرفته شده و با دود اگزوز خفه شدند.