ایزادور فرنکیل

ایزادور و همسرش سوسیا هفت پسر داشتند. خانواده‌ی فرنکیل، یک خانواده‌ی یهودی مذهبی بودند که در یک آپارتمان یک اتاقِ در شهری در نزدیکی ورشو به نام گابین زندگی می‌کردند. این خانواده مثل بیشتر خانواده‌های یهودی گابین، در مرکز شهر و نزدیک یک کنیسه سکنی داشتند. ایزادور کلاه می‌دوخت و در هفته بازار شهر به فروش می‌‌رساند. وی برای پلیس و ارتش هم کلاه درست می‌کرد.

۱۹۳۳-۳۹: ایزادور رکود اقتصادی را احساس کرد اما با وجود آنکه وضعیت تجارتش خوب نبود، قادر بود مایحتاج خانواده را تأمین کند. کمی پس از آنکه آلمانی‌ها در تاریخ اول سپتامبر ۱۹۳۹ به لهستان حمله کردند، گابین را اشغال نمودند. مردم در خیابان به ضرب تیر کشته شدند، بسیاری مثل دکتر‌ها و معلم‌ها از آنجا برده شدند. آلمانی‌ها، مردان یهودی را دستگیر کردند و در حالیکه سربازان پس از پاشیدن نفت در کنیسه، آن‌جا را به آتش کشیدند، آنها را در بازار نگه داشتند. 

۱۹۴۰-۱۹۴۲: در سال ۱۹۴۱، خانواده‌ی فرانکیل شایعه‌هایی مبنی بر تخلیه‌ی برخی از شهرها توسط آلمانی‌ها و اعزام یهودیان به اردوگاه‌های مرگ را شنیدند. یکی از عمو‌زاده‌های آنها که از قطار اعزام فرار کرده بود، به دیدار آنها رفت و این شایعه را تأیید کرد. او به آنها گفت: « آنها شما را در واگن قرار می‌دهند، با گاز خفه می‌کنند و جسد‌ها را در گودال‌های آتش می‌اندازند.» فرزند سه ساله‌ی ایزادور به آغوش مادرش پناه برد و با گریه گفت: « من را هم می‌سوزانند؟» ایزادور اصرار کرد که عموزاده‌اش این موضوع را با ریش‌سفیدان یهودی در میان بگذارد. وی با آنها ملاقات کرد اما آنها داستان وی را باور نکردند و از وی خواستند تا شهر را ترک کند. 

در ماه مه ۱۹۴۲، یهودیان گابین به اردوگاه مرگ خلمنو تبعید شدند. ایزادور، سوسیا و چهار تن از پسرانشان در یک کامیون مهر و موم شده قرار گرفته شدند و با دود اگزوزخفه شدند.