لئیف دوند از فرار خانواده‌اش از دانمارک به سوئد می‌گوید

به ما گفتند که نمی توانیم هیچ چمدانی با خود بیاوریم. و گفتند باید هر چقدر که می توانیم لباس گرم بپوشیم؛ ما به خانه چند نفر از دوستان والدینم ... دوستان مسیحی والدینم رفتیم و شب را در آنجا گذراندیم. به ما گفتند فقط یک شب آنجا می مانیم، که همین طور هم شد. صبح روز بعد ما...یعنی همه اعضای خانواده به ایستگاه راه آهن رفتیم، و با قطار عازم جنوب دانمارک شدیم. من به یاد می آورم که در طول فرار به سوئد، مرتب به ما می گفتند: "سعی کنید توجه دیگران را به خود جلب نکنید." این موضوع خیلی مهم بود. [مصاحبه کننده می پرسد: "چه احساسی داشتی؟] خوب باید بگویم که می فهمیدم موضوع خیلی جدی است، اما این احساس را هم داشتم که نوعی ماجراجویی هم هست. گمان نمی کنم بتوان از یک بچه شش ساله بیشتر از این انتظار داشت. مسلماً در این موضوع رگه ای از ماجراجویی وجود داشت.