Fritz Alexander Rosenberg

Fritz był jednym z trzech synów urodzonych w żydowskiej rodzinie w uniwersyteckim mieście Getynga, gdzie Rosenbergowie mieszkali od siedemnastego wieku. Jego ojciec był właścicielem zakładu włókienniczego. Fritz pracował tam jako sprzedawca, a potem wraz z braćmi odziedziczył interes. W 1913 r. ożenił się z Else Herz. Na początku lat dwudziestych mieli już dwóch synów i córkę.

1933-39: W 1933 r. naziści doszli do władzy w Niemczech. Rok później przejęli zakład Rosenbergów, gdy trzech nazistów przyszło do ich domu. Wówczas oficer położył pistolet na stole i poinformował Fritza, że jeśli w ciągu tygodnia nie wyjadą, oni i ich meble zostaną wyrzuceni przez okno. Miesiąc później rodzina mieszkała w Hamburgu. Korzystając z pomocy wuja Fritza, została tam do wybuchu wojny jesienią 1939 r.

1940-43: W listopadzie 1941 r. Fritza i jego rodzinę, oraz 1 000 innych Żydów z Hamburga, deportowano do getta w Mińsku w Związku Radzieckim. Gdy po przyjeździe strażnicy SS zagonili ich do budynku z czerwonej cegły, rodzina zobaczyła na podłodze ciała. Zanim można było zakwaterować w budynku transport z Hamburga, trzeba było najpierw wyciągnąć z niego zwłoki, a ze ścian zetrzeć krew. Na stołach stał nadal niedojedzony posiłek. Tamtejsi więźniowie powiedzieli, że aby zrobić miejsce dla nowo przybyłych, zabito tysiące radzieckich Żydów.

Getto w Mińsku zlikwidowano w październiku 1943 r. Po Fritzu zaginął słuch. Jego syn, Heinz został deportowany we wrześniu i jako jedyny w rodzinie przeżył wojnę.