Izaak Saleschutz

Izaak był jednym z siedmiorga dzieci pary pobożnych chasydów ze wsi o nazwie Dubas. Przed 1900 r. jego rodzeństwo wyemigrowało do Ameryki; Izaak został w Polsce ze względu na swoje silne przekonania religijne. W wieku 18 lat zawarł małżeństwo z Ester Berl, skojarzone przez rodziców młodych. Zamieszkali w Kolbuszowej, pobliskim miasteczku, gdzie Izaak prowadził dochodową hurtownię wielobranżową.

1933-39: 9 września 1939 r. armia niemiecka zajęła Dubas. Żołnierze powiesili dwóch Żydów, aby zademonstrować, jakie konsekwencje grożą tym, którzy nie będą z nimi współpracować. Firma Izaaka przestała działać, ponieważ nie był on w stanie odbierać nowych dostaw. Sytuacja jeszcze się pogorszyła, kiedy Niemcy zaczęli mylnie podejrzewać, że Izaak ukrywa rarytas: ziarna kawy. Wówczas do jego sklepu przyszli żołnierze i skonfiskowali cały towar.

1940-42: Dowódcy Gestapo nie spodobały się brody religijnych Żydów, więc zażądał, aby je ścięto. Izaak nigdy w życiu nie skrócił brody – byłoby to naruszeniem żydowskiego prawa. Kiedy fryzjer golił mu brodę, Izaak myślał ponuro, że oto poczuł czym jest śmierć. Pewnego popołudnia przyszło po niego Gestapo. Kiedy Niemcy walili pięściami w drzwi, Izaak pobiegł na podwórze, żeby się ukryć, ale został schwytany, zagoniony do szopy i dwukrotnie postrzelony. Ranny Izaak krzyknął: „Świnie, oprawcy! Zemsty! Zemsty!”

Izaak zmarł, postrzelony kolejne pięć razy. Był jednym z 22 Żydów zabitych 28 kwietnia 1942 r. Dwóch z jego synów pochowało go w Kolbuszowej obok grobu jego ojca.