Karl Stojka

Karl był czwartym z sześciorga dzieci rzymskokatolickich rodziców ze wsi o nazwie Wampersdorf położonej we wschodniej Austrii. Stojkowie, wędrowni handlarze końmi, należeli do romskiej („cygańskiej”) grupy etnicznej zwanej Lowarami. Rodzina mieszkała w wozie i spędzała zimy w Wiedniu, stolicy Austrii. Przodkowie Karla mieszkali w Austrii od ponad 200 lat.

1933-39: Dorastając, Karl był przyzwyczajony do wolności, podróży i ciężkiej pracy. W marcu 1938 r. jego rodzina zatrzymała swój wóz na zimę w wiedeńskim obozowisku, gdy tuż przed jego siódmymi urodzinami Niemcy zaanektowały Austrię. Niemcy rozkazali jego rodzinie zostać na miejscu. Rodzice Karla przerobili ich wóz na drewniany dom, ale on sam nie nawykł do życia w czterech ścianach. Jego ojciec i najstarsza siostra zaczęli pracę w fabryce, a Karl poszedł do szkoły.

1940-44: W 1943 r. rodzinę Karla oraz tysiące innych Romów wywieziono do nazistowskiego obozu w Birkenau. Teraz otaczał ich drut kolczasty. Do sierpnia 1944 r. przeżyły tylko dwa tysiące Romów; 918 z nich wywieziono na roboty przymusowe do Buchenwaldu. Tam Niemcy postanowili, że 200 osób z tej grupy nie nadaje się do pracy i zostanie odesłanych do Birkenau. Wśród nich był Karl, ponieważ uznano, że jest za młody. Jednak jego bratu i wujowi udało się przekonać Niemców, że chłopak ma 14 lat, ale jest karłem. Karlowi pozwolono zostać. Reszta wróciła i trafiła do gazu.

Karla wywieziono później do obozu koncentracyjnego Flossenbürg. Amerykańscy żołnierze uwolnili go pod Roetz w Niemczech 24 kwietnia 1945 r. Po wojnie Karl wrócił do Wiednia.