کارل استویکا Karl Stojka

کارل چهارمین فرزند از شش فرزند خانواده‌ای کولی کاتولیک رومی بود که در دهکده‌ی وامپرشدورف، در شرق اتریش زندگی می‌کردند. خانواده‌ی استویکا به طایفه‌ای از کولی‌ها به نام"لووارا روما" تعلق داشتند و با خرید و فروش اسب به صورت دوره‌گردی، امرار معاش می‌کردند. آنها در واگن‌های خانواده در سفر زندگی می‌کردند و زمستان‌ها را در وین، پایتخت اتریش می گذراندند. اجداد کارل بیش از ۲۰۰ سال بود که در اتریش زندگی می‌کردند.

۱۹۳۳-۳۹: من خیلی آزاد بار آمده بودم و به سفر و کار سخت عادت داشتم. در مارس ۱۹۳۸، درست پیش از تولد هشت سالگی‌ام، اتریش به آلمان ملحق شد. آن زمان گاریمان برای زمستان در یکی از کمپ‌های وین پارک شده بود. آلمانی‌ها به ما دستور دادند در همانجا مستقر شویم. والدینم گاریمان را به یک خانه‌ی چوبی تبدیل کردند، اما من عادت نداشتم که دور و برم دیوار ثابت باشد. پدر و بزرگترین خواهرم مشغول به کار در یک کارخانه شدند و من شروع به تحصیل در مدرسه‌ی ابتدایی کردم.

۱۹۴۰-۴۴: پیش از سال ۱۹۴۳ خانواده‌ام به یک اردوگاه نازی در برکناو که برای هزاران کولی در نظر گرفته شده بود، تبعید شدند. حال ما با سیم خاردار محصور شده بودیم. تا پیش از اوت ۱۹۴۴، فقط ۲۰۰۰ کولی زنده مانده بودند. ۹۱۸ نفر از ما را برای انجام کار اجباری به بوخنوالد فرستادند. در آنجا، آلمانی‌ها ۲۰۰ نفر از ما را ناتوان از کار کردن تشخیص دادند و تصمیم گرفتند آنها را به برکناو بازگرداندند. من هم یکی از آنها بودم. از نظر آنها خیلی کم سن و سال بودم. اما برادر و عمویم اصرار کردند که من ۱۴سال دارم اما کوتوله‌ام. من همان جا ماندم. بقیه را بازگرداندند تا با گاز به قتل برسانند.

کارل بعدها به اردوگاه کار اجباری فلوسنبرگ تبعید شد. او در ۲۴ آوریل ۱۹۴۵ توسط سربازان آمریکایی در نزدیکی روتز، آلمان آزاد شد. پس از جنگ، کارل به وین بازگشت.