Ossi Stojka

Ossi był najmłodszym z sześciorga dzieci w katolickiej rodzinie Romów („Cyganów”), którzy mieszkali w ruchomym wozie. Ich tabor spędzał zimy w Wiedniu, stolicy Austrii, a lata – na austriackiej wsi. Stojkowie należeli do romskiej grupy etnicznej zwanej Lowarami i utrzymywali się z wędrownego handlu końmi. Przodkowie Ossiego mieszkali w Austrii od ponad 200 lat.

1933-39: Ossi miał dwa lata, kiedy w marcu 1938 r. Niemcy zaanektowali Austrię. Kiedy wmaszerowali, Stojkowie zimowali w swoim wozie w wiedeńskim obozowisku. Niemcy zakazali Romom przemieszczania się. Stojkowie musieli przerobić wóz na drewniany dom i przyzwyczaić się do przebywania w jednym miejscu.

1940-44: Romowie musieli zarejestrować się jako przedstawiciele innej „rasy.” Kiedy Ossi miał pięć lat, Niemcy zabrali jego ojca, a następnie jego siostrę, Kathi. W końcu Ossi i reszta rodziny zostali deportowani do nazistowskiego obozu dla Romów w Birkenau. Jedzenia było tam bardzo mało – głównie rzepa. Mały Ossi zachorował na tyfus. Zabrano go do baraku dla chorych. Więźniowie często nazywali izbę chorych „przedsionkiem krematorium.”

Ossi nie otrzymał w izbie chorych żadnego leczenia. Zmarł na tyfus i z powodu niedożywienia. Miał siedem lat.