Savaş Öncesi Almanya’da Yahudiler

Items 1 through 1 of 2

• 
  Orta Avrupa’daki Yahudi toplulukları

  Almanya’daki Yahudilerin yüzde sekseni (yaklaşık 400.000 kişi) Alman vatandaşıydı. Geri kalanlar da çoğunlukla birçoğu Almanya’da doğmuş ve daimî ikamet iznine sahip olan Polonya vatandaşı Yahudilerdi. Genel olarak Almanya’daki Yahudilerin yaklaşık yüzde yetmişi, kentsel bölgelerde yaşıyordu. Almanya’daki tüm Yahudilerin yüzde ellisi, en büyük 10 Alman şehrinde oturuyordu. En büyük Yahudi nüfusu, Berlin’de (yaklaşık 160.000), Frankfurt’ta (yaklaşık 26.000), Breslau’da (yaklaşık 20.000), Hamburg’da (yaklaşık 17.000), Köln’de (yaklaşık 15.000), Hannover’de (yaklaşık 13.000) ve Leipzig’de (yaklaşık 12.000) yaşıyordu. 10.000’den biraz fazla Yahudi de Danzig Serbest Şehri’nde yaşıyordu. Avusturya’daki Yahudilerin 178.000 kadar olan büyük çoğunluğu, başkent Viyana’da yaşıyordu. Çekoslovakya’daki en büyük Yahudi nüfusu da yaklaşık 35.000 kişi olarak başkent Prag’daydı.

• 
  Savaştan önce toplanan iki Alman Yahudi ailesi.

  Savaştan önce toplanan iki Alman Yahudi ailesi. Bu gruptan yalnızca iki kişi Holokost'tan sağ çıktı. Almanya, 1928.

• 
  Bir Yahudi okulunda birinci sınıf öğrencileri.

  Bir Yahudi okulunda birinci sınıf öğrencileri. Köln, Almanya, 1929–1930.

• 
  Berta Rosenheim, okula başladığı ilk gün, geleneksel olarak içine şeker ve kırtasiye malzemesi doldurulan büyük bir külahla poz veriyor.

  Berta Rosenheim, okula başladığı ilk gün, geleneksel olarak içine şeker ve kırtasiye malzemesi doldurulan büyük bir külahla poz veriyor. Leipzig, Almanya, Nisan 1929.

• 
  Yahudileri kamuya açık yerlerden dışlayan tabela

  Burada gösterilen tabelaya benzer, Yahudileri dışlayan tabelalar, Nazi Almanya'sı genelinde (parklar, tiyatrolar, sinemalar ve restoranlar da dahil olmak üzere) kamuya açık yerlere koyuldu. Tabelanın üzerine Almanca şu ifade yer almaktadır: “Yahudiler burada istenmiyor”.

• 
  Barbara Ledermann

  Barbara, Almanya’nın başkenti Berlin’deki bir Yahudi anne babanın iki kızından büyüğüydü. Barbara'nın babası başarılı bir avukattı. Barbara yürümeye başladığında, babası onu Berlin’de gezdiriyor ve şehrin sanat müzelerine götürüyordu. Barbara ata binmeyi seviyordu ve dansçı olmayı hayal ediyordu.

  1933–39: Naziler Ocak 1933’te iktidara geldikten sonra, babamın Yahudi olmayan müşterilere avukatlık yapması yasaklandı. Avukatlık mesleği hızla son buldu. O yıl daha sonra 7 yaşındayken, ailemiz annemin akrabalarının bulunduğu Hollanda’ya taşındı. Okula Amsterdam’da devam ettim ve Hollandacayı çabucak öğrendim. Artık büyük bir evde hizmetçilerle birlikte yaşamasak da Amsterdam’ı sevmiştim. Berlin’e göre daha az resmî bir havası vardı.

  1940–44: Almanlar Hollanda’yı Mayıs 1940’ta işgal etti. İki yıl sonra, birçok Yahudi’yi sürgüne göndermeye başladıklarında, erkek arkadaşım Manfred bana "çalışma kamplarına" yapılan bu sürgünlerin aslında ölüm anlamına geldiğini söyledi. Bana ve aileme sahte kimlikler temin etti ve bana"Çağrılırsan gitme" dedi. "Peki, gitmezsem aileme ne olur?" diye sordum. "Gittiğinde de olmayacak olan hiçbir şey" diye cevap verdi. "Ne demek istiyorsun?" diye sordum, o da, "Giden herkes öldürülecek. Hepsi ölecek" diye cevap verdi.

  Barbara Mayıs 1945’te Amsterdam Kanadalı birlikler tarafından özgürlüğe kavuşturulana kadar gizlendi. Kasım 1947’de Amerika Birleşik Devletleri’ne göç etti.

• 
  Eva Brigitte Marum

  Eva Brigitte, Güneybatı Almanya’da Ren Nehri kıyısında bir eyalet olan Baden’in başkentinde yaşayan Alman Yahudisi bir ailenin üç çocuğundan en küçüğüydü. Arkadaşları ve sınıf arkadaşları arasında Brigitte, ailesince de "Brix" olarak çağrılan Eva, laik bir ailede büyüdü ve devlet okullarına gitti. Babası Sosyal Demokrat Parti’nin yerel bir lideriydi.

  1933–39: 1933’te Naziler Marum ailesinin evine gelerek Eva'nın babasını etkin bir Nazi karşıtı olduğu için tutukladı. İki ay sonra, bir anda babasını sokaklarda açık bir kamyonda "teşhir edilirken" ve toplama kampına götürülürken, halk tarafından aşağılanırken gördü. Bundan sonra Eva okulda kalmayı reddetti. Babası öldürüldükten sonra, Nisan 1934’te annesiyle birlikte Fransa’ya göç etti.

  1940–43: Fransızlar Eva’yı düşman yabancılar için kurulan bir tutuklama kampından kurtardı. Ancak Almanlar Fransa’yı 1940’ta bozguna uğrattığında durum kötüleşti. 1941’de Eva'nın kız kardeşi kendisi, Eva ve annesi için Amerika’ya gitmek üzere vapur bileti ve çıkış vizeleri almıştı. Ancak Eva dokuz aylık hamile olduğundan, gemi yetkilileri onu gemiye almadı. Bebeğinin babası tarafından terk edilmiş ve tek başına olan Eva, bebeği Marseille’de dünyaya getirdi. Oğluna bakamadığı için onu bir yaşındayken, Limoges’deki bir mülteci Yahudi çocuk yurduna yerleştirdi.

  Ocak 1943’te Güney Fransa’daki bir toplama sırasında yakalanan Brigitte, Sobibor’a sürüldü ve orada öldü. Oğlu hayatta kaldı ve 1945’te Filistin’e götürüldü.