David J. Selznik

Το χωριό της Λιθουανίας όπου μεγάλωσε ο David βρισκόταν κοντά στα σύνορα με τη Λετονία. Ο πατέρας του ήταν μικροπωλητής. Στην ηλικία των 6 ετών, οι γονείς του David τον έστειλαν στο Ukmerge, μια πόλη γνωστή στους Εβραίους με το ρωσικό της όνομά, Vilkomir, για να μελετήσει τα παραδοσιακά εβραϊκά κείμενα στην τοπική ακαδημία των ραβίνων. Έξι χρόνια αργότερα, ο David κλήθηκε να επιστρέψει στην πατρίδα του ως προστάτης της οικογένειας Selznik, καθώς ο πατέρας του είχε πεθάνει.

1933-39: Το 1933 έχασα τη δουλειά μου, οπότε έφυγα από τη Λιθουανία και πήγα στις Ηνωμένες Πολιτείες και, στη συνέχεια, στην Πορτογαλία. Όμως, το 1936, τα κράτη της Βαλτικής ήταν ευάλωτα απέναντι στον Στάλιν και τον Χίτλερ, έτσι αποφάσισα να επιστρέψω σπίτι για να βοηθήσω τη μητέρα και τις αδελφές μου, οι οποίες είχαν εν τω μεταξύ μετακομίσει στην πόλη Kovno. Η απειλή του πολέμου ήταν πολύ κοντά, όμως οι Εβραίοι δεν μπορούσαν να φύγουν. Μέσω επαγγελματικών επαφών βρήκα δουλειά σε ένα κατάστημα λιανικής πώλησης ειδών γραφείου.

1940-44: Το καλοκαίρι του 1941, οι Γερμανοί κατέλαβαν το Kovno και μας μετέφεραν δια της βίας σε γκέτο. Η κατάσταση επιδεινώθηκε το 1943. Οι δολοφονίες Εβραίων στο γκέτο κλιμακώθηκαν τον Μάρτιο του 1944. Είδα κάποιους Ουκρανούς και Λιθουανούς να βοηθούν τους Ναζί. Τους έβλεπα να ανεβάζουν παιδιά στον τελευταίο όροφο ενός κτιρίου και να τα πετούν από το παράθυρο σε έναν φρουρό που στεκόταν στο δρόμο. Αυτός, στη συνέχεια, τα έπιανε και χτυπούσε το κεφάλι τους στον τοίχο μέχρι να πεθάνουν.

Το 1944, ο David διέφυγε κατά τη διάρκεια μιας μεταφοράς, αμέσως μόλις βγήκε από το γκέτο, και κρύφτηκε σε ένα κοντινό δάσος για τρεις εβδομάδες μέχρι την απελευθέρωση της περιοχής. Μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1949.