دیوید جی. سلزنیک David J. Selznik

دهکده ای که دیوید در آن بزرگ شد در لیتوانی نزدیک مرز لتونی قرار داشت. پدرش یک دستفروش بود. دیوید در سن شش سالگی برای تحصیل در متون سنتی یهودی، به آکادمی مذهبی در شهر اوکمرگه، شهری که یهودیان آن را با نام روسی‌اش، ویلکومیر، می شناختند, فرستاده شد. شش سال بعد، خانواده‌ی دیوید از او خواستند که به منزل بازگردد، زیرا پدرش فوت کرده بود و او باید سرپرستی خانواده سلزنیک را برعهده می گرفت.

۱۹۳۳-۳۹: من شغلم را در ۱۹۳۳ از دست دادم، بنابراین لیتوانی را ترک کردم و به ایالت متحده و سپس به پرتغال رفتم. اما در ۱۹۳۶، کشورهای حوزه بالتیک در معرض خطر حمله‌ی استالین و هیتلر قرار داشتند و من تصمیم گرفتم برای کمک به مادر و خواهرانم که به شهر کُونو مهاجرت کرده بودند، به کشور بازگردم. خطر جنگ بر ما سایه افکنده بود اما یهودیان نمی توانستند شهر را ترک کنند. از طریق رابط های بازار، شغلی در خرده فروشی لوازم اداری پیدا کردم.

۱۹۴۰-۴۴: در تابستان ۱۹۴۱ آلمان، کونو را اشغال کرد و ما را به گتو فرستادند. در ۱۹۴۳، شرایط بدتر شد. در مارس ۱۹۴۴، کشتار یهودیان ساکن گتو، شدت گرفت. من برخی از اوکراینی‌ها و لیتوانیایی‌ها را می‌دیدم که به نازی‌ها کمک می کردند. شاهد بودم که بچه‌ها را به آخرین طبقه ساختمانی بردند و آنها را از پنجره به سمت نگهبانی که در خیابان ایستاده بود پرت کردند. سپس نگهبان آنها را بلند کرد و آنقدر سرشان را به دیوار کوبید تا بمیرند.

در ۱۹۴۴، دیوید زمانی که وسیله‌ی نقلیه، گتو را ترک می‌کرد گریخت و تا زمان آزاد شدن منطقه به مدت سه هفته در جنگلی در همان حوالی پنهان شد. او در۱۹۴۹ به ایالات متحده مهاجرت کرد.