Thomas Buergenthal

Το 1933, και ενώ ο Χίτλερ και το ναζιστικό κόμμα είχε μόλις ανέβη στην εξουσία, οι Εβραίοι γονείς του Thomas μετακόμισαν από τη Γερμανία στην Τσεχοσλοβακία. Στη Γερμανία ο πατέρας του Thomas εργαζόταν ως τραπεζίτης, κατόπιν αγόρασε ένα μικρό ξενοδοχείο στη σλοβακική πόλη Lubochna. Πολλοί από τους φίλους του πατέρα του στη Γερμανία μετανάστευσαν στην Τσεχοσλοβακία για να γλιτώσουν από τις άδικες πολιτικές της ναζιστικής κυβέρνησης και έμεναν στο ξενοδοχείο.

1933-39: Σλοβάκοι στρατιώτες που είχαν πάρει το μέρος του Χίτλερ κατέλαβαν το ξενοδοχείο στα τέλη του 1938. Εμείς βρήκαμε καταφύγιο στη Zilina, μια γειτονική πόλη, όπου και ζήσαμε μέχρι να γίνω 5. Στη συνέχεια με τον πατέρα μου περάσαμε τα σύνορα και μπήκαμε στην Πολωνία. Την 1 Σεπτεμβρίου 1939 επιβιβαστήκαμε σε τρένο που θα μας πήγαινε σε ένα πλοίο με προορισμό την Αγγλία. Ο γερμανικός στρατός όμως εισέβαλε στην Πολωνία εκείνη την ημέρα και το τρένο μας βομβαρδίστηκε. Μαζί με άλλους πρόσφυγες περπατήσαμε προς τα βόρεια μέχρι το Κίλτσε.

1940-45: Στο Κίλτσε μας έβαλαν σε ένα γκέτο και μετά σε ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας. Το 1944 μαζί με τους γονείς μου μας εκτόπισαν στο Άουσβιτς. Ήταν πλέον Ιανουάριος του 1945 και η προέλαση του σοβιετικού στρατού ανάγκασε τους Γερμανούς να εκκενώσουν το στρατόπεδο. Μας ανάγκασαν να ξεκινήσουμε πορεία – τα παιδιά ήταν μπροστά-μπροστά. Η πρώτη ημέρα περιλάμβανε δεκάωρη πεζοπορία και ήταν κουραστική˙ αρχίσαμε να βραδυπορούμε. Όσοι έμεναν πίσω εκτελούνταν, έτσι μαζί με άλλα δύο αγόρια επινοήσαμε έναν τρόπο να ξεκουραζόμαστε κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας: τρέχαμε μέχρι την κεφαλή της φάλαγγας και μετά περπατούσαμε αργά ή σταματούσαμε μέχρι να μας φτάσει η ουρά της φάλαγγας. Μετά τρέχαμε μπροστά και πάλι.

Ο Thomas ήταν ένα από τα τρία παιδιά, τα μόνα που επέζησαν μετά την τριήμερη πορεία θανάτου. Τον εκτόπισαν στο στρατόπεδο Σαξενχάουζεν όπου τον απελευθέρωσαν σοβιετικά στρατεύματα τον Απρίλιο του 1945.