Thomas Buergenthal

1933’te Hitler’in ve Nazi Partisinin iktidara gelişinden hemen sonra Thomas'ın Yahudi anne ve babası Almanya’dan Çekoslovakya’ya taşındı. Thomas'ın babası Almanya’da bankacı olarak çalışmıştı. Daha sonra Slovak kasabası Lubochna’da küçük bir otel satın aldı. Babasının Almanya’daki birçok arkadaşı, Nazi hükümetinin adaletsiz siyasetinden kaçmak için Çekoslovakya’ya gelerek otelde kaldı.

1933–39: Hitler taraftarı olan Slovak askerler, 1938’in sonlarında otelimize el koydu. Yakınlardaki bir şehir olan Zilina’ya kaçtık ve ben beş yaşıma gelinceye kadar orada yaşadık. Sonra babam bizi sınırdan geçirerek Polonya’ya götürdü. 1 Eylül 1939’da bizi İngiltere’ye götürecek bir gemiye gitmek üzere bir trene bindik. Ancak Alman ordusu o gün Polonya’yı işgal etti ve trenimiz bombalandı. Diğer mültecilere katılarak kuzeye, Kielce’e yürüdük.

1940–45: Kielce’de bir gettoya, ardından da bir çalışma kampına yerleştirildik. 1944’te annemle ve babamla birlikte Auschwitz’e sürüldüm. 1945 Ocak ayına gelmiştik ve ilerleyen Sovyet ordusu, Almanları burayı boşaltmaya zorluyordu. Çocuklar önde, yürütülmeye başlandık. Birinci gün 10 saat yürüdük. Yorucuydu. Geride kalmaya başlamıştık. Geride kalanlar vuruluyordu. Ben ve iki erkek çocuk, yürürken dinlenmek için bir yol bulduk: sıranın önüne koşuyorduk. Sonra sıranın arkası bize ulaşana kadar yavaşça yürüyor ya da duruyorduk. Sonra tekrar öne koşuyorduk.

Thomas, üç gün süren ölüm yürüyüşünde hayatta kalan üç çocuktan biriydi. Sachsenhausen’e sürüldü ve Nisan 1945’te Sovyet birliklerin gelişiyle özgürlüğe kavuştu.