بتیه یاکوبس Betje Jakobs

بتیه و خواهرش سارتیه در یک خانواده یهودی در شهر زولی در منطقه‌ی اُفریسل، استانی در ناحیه مرکزی و شمال هلند متولد شدند. دوستان بتیه از روی صمیمیت وی را "بپ" می‌نامیدند. خانواده یاکوبس صاحب یک فروشگاه موفق فروش کالاهای ورزشی بود.

۱۹۳۳-۳۹: بتیه از کودکی به نواختن پیانو، بافندگی و تنیس علاقه داشت. او در سن ۱۶ سالگی، در حالی که هنوز به دبیرستان می رفت، با موریس، پسری که دو سال از او بزرگتر بود و خانواده اش صاحب هتل وینبرگ Wijnberg در زولی بودند، آشنا شد.

۱۹۴۰-۴۲: آلمان در مه ۱۹۴۰ به هلند حمله کرد. دو سال بعد در ۴ اوت ۱۹۴۲، بتیه و موریس ازدواج کردند. بتیه به دلیل قانون نازی‌ها که یهودیان را از تغییر محل اقامتشان منع می کرد، نمی توانست به صورت رسمی با همسر جدید خود به خانه جدید اسباب کشی کند. بنابراین همچنان با والدین خود زندگی می کرد. همان سال نازی ها هتل خانواده وینبرگ را توقیف کرد و موریس و خانواده اش مجبور شدند به یک کلبه کوچک نقل مکان کنند. بتیه هر روز به دیدار همسر خود و خانواده‌ی وی می رفت. او و خانم وینبرگ اغلب در کنار هم می نشستند و به بافندگی و بحث درباره کتابها می پرداختند.

در ۱۲ اکتبر سال ۱۹۴۲، بتیه به آشوئیتس تبعید شد و در همانجا جان سپرد. او ۲۲ سال داشت.