اِما فِروند Emma Freund

اِما در یک خانواده‌ی یهودی مذهبی در یک شهر کوچک در جنوب غربی آلمان بزرگ شد. این خانواده دارای شش فرزند بود و اما دومین فرزند بزرگ آنها بود. آنها بعد از جنگ جهانی اول در شهر صنعتی مانهایم مستقر شدند. در آنجا او صاحب دو فرزند شد، یک پسر در سال ۱۹۲۴ و یک دختر در سال ۱۹۳۹. اما به همسرش در کار نیز کمک می کرد.

۱۹۳۳-۳۹: بعد از به قدرت رسیدن نازی‌ها، شوهر اما شغل خود را از دست داد. خواهر اِما، لینچِن به آفریقای جنوبی مهاجرت کرد و نازی‌ها، آرتور، برادر وی را به داخائو تبعید کردند. وقتی نازی‌ها در نوامبر سال ۱۹۳۸ کنیسه‌ی محلی و مدرسه‌ی یهودیان را در شب کریستال ناخت [شب شیشه های شکسته] به آتش کشیدند، اما و همسرش تصمیم گرفتند پسر ۱۴ ساله‌ی خود را به انگلیس بفرستند. آنها خود ماندند. همسر اما فکر می‌کرد نازی‌ها بیشتر از این، به آنها صدمه‌ای وارد نخواهند کرد.

۱۹۴۰-۴۲: در ۲۲ اکتبر سال ۱۹۴۰، از خانواده فروند خواسته شد که خود را برای ترک مانهایم آماده کرده و در ایستگاه قطار جمع شوند. آنها از این دستور سر باز زده و تلاش کردند با یک خانواده‌ی یهودی در خارج از مانهایم مخفی شوند اما آنها را یافتند. آن خانواده به اردوگاهی در جنوب فرانسه به نام گورس تبعید شدند. اما و دخترش از همسرش جدا و به اردوگاه دیگری، به نام ریوزالت Rivesaltes منتقل شدند. اما مریض شد اما وقتی یک انجمن کمک به فرزندان یهودیان دختر وی را به خارج از اردوگاه منتقل کرد، بیماری وی تسکین یافت.

اما در اوت ۱۹۴۲ به اردوگاه موقت درانسیDrancy تبعید شد. وی در ۱۴ اوت به آشویتس تبعید شد و به محض ورود وی را با گاز خفه کردند. او ۴۸ سال داشت.