یودیت مارگارت کونیِن Judith Margareth Konijn

یودیت جوا‌ن‌ترین دو فرزند خانواده‌ای یهودی و مذهبی از طبقه‌ی متوسط بود. مادرش کلارا، از یهودیان سفارادیک و از نوادگان یهودیانی بود که در سال ۱۹۴۲ از اسپانیا اخراج شده بودند. پدرش لودویج، نماینده‌ی سیار یک کارخانه آمستردامی بود. این خانواده در آپارتمانی در بخش جدید آمستردام در حوالی جنوب زندگی می‌کردند.

۱۹۳۳-۳۹: یودیت به همراه دختر خاله‌اش هتی که همسنش بود در ابتدایی درس می خواندند. یودیت عاشق تحصیل بود. مادرش به دانش‌آموزانی که برای آموزش به خانه‌اش می آمدند پیانو درس می‌داد. یودیت عاشق نواختن پیانو نیز بود. خانواده‌اش تعطیلات یهودیان را جشن می‌گرفتند و همچون اکثر خانواده‌های هلندی، در روز ۶ دسامبر، روز سنت نیکولاس، به یکدیگر هدیه می‌دادند.

۱۹۴۰-۴۳: بعد از اشغال آمستردام توسط آلمان، قوانین جدیدی وضع شد که یهودیان را از ورود به کتابخانه‌ها و موزه‌ها یا حتی استفاده از ماشین های خیابان منع می کرد. بعد از آن به آنها دستور دادند که یک مدال زرد رنگ برای شناسایی بپوشند و بچه‌های یهودی از درس خواندن در مدارس دولتی منع شدند. خانواده‌ی یودیت یکی یکی ناپدید شدند و توسط آلمانی‌ها ربوده شدند. سپس یودیت، مادر و برادرش دستگیر شدند. در آن زمان پدرش شیفت شب بود و در خانه حضور نداشت.

یودیت به اردوگاه موقت وستربورک تبعید شد. از آنجا او به اردوگاه مرگ در لهستان فرستاده شده بود. وقتی او فوت کرد، ۱۳ سال داشت.