روبرت فروند Robert Freund

روبرت دومین فرزند خانواده‌ای یهودی با پنج فرزند بود که در حومه‌ی مَنهایم زندگی می کردند. او در حین خدمت در ارتش آلمان، در جنگ جهانی اول مجروح شد. بعد از جنگ ازدواج کرد و زندگی خود را در شهر صنعتی مانهایم شروع کرد. روبرت و همسرش اما، صاحب دو فرزند شدند. وی به عنوان دکوراتور داخلی امرار معاش می‌کرد.

۱۹۳۳-۳۹: نازی‌ها در سال ۱۹۳۳ به قدرت رسیدند. فرزندان روبرت از مدرسه‌ی دولتی اخراج شدند و او کارش را از دست داد. وقتی نازی‌ها کنیسه‌ی محلی و مدرسه‌ی یهودیان را در سال ۱۹۳۸ به آتش کشیدند، او و همسرش تصمیم گرفتند پسر ۱۴ ساله‌شان را به بریتانیا بفرستند. آنها فکر کردند دخترشان برای فرستادن به خارج از کشور بسیار جوان است. روبرت اعتقاد داشت که آزار و اذیت نازی‌ها بدتر از این نخواهد شد و تصمیم گرفت در مانهایم بماند. جنگ در سال ۱۹۳۹ شروع شد.

۱۹۴۰-۴۲: در ۲۲ اکتبر سال ۱۹۴۰، به فروند دستور داده شده که خود را برای خروج از مانهایم و حضور در ایستگاه راه آهن آماده کند. روبرت نافرمانی کرد و سعی کرد همسر و دخترش را نزد یک خانواده‌ی یهودی که خارج از مانهایم زندگی می‌کردند مخفی کند اما لو رفتند. روبرت را پیش چشم خانواده‌اش کتک زدند و وقتی از آنها خواست که کار را تمام کنند و او را بکشند، زدن او را متوقف کردند. خانواده‌ی فروند به اردوگاه گورس در جنوب فرانسه تبعید شدند. در آنجا روبرت از همسر و دخترش جدا شد.

روبرت در اوت ۱۹۴۲ به اردوگاه موقت درانسی منتقل شد و در ۱۴ اوت به آشویتس تبعید شد. به محض رسیدن به آنجا او را با گاز اعدام کردند.