شلومو رایخ

شلومو یکی از شش فرزندی بود که در خانواده رایخ در لودز به دنیا آمد. خانواده رایخ یک خانواده یهودی متدین بود و پدر شلومو طبق سنت یهودیان حَسیدی از گوش های خود طره مو آویزان می کرد و کلاه پوست سنتی بر سر می گذاشت. شلومو هر روز پس از مدرسه دولتی به آکادمی خاخام ها- موسوم به "یشیوا اوستروتزه "- می رفت تا متون مقدس یهودیان را بیاموزد. پدر او صاحب یک کارخانه بند کفش بود.

39-1933: آلمانی ها در سپتامبر 1939 به لودز حمله و شروع به اقدامات ضد یهودی کردند. یهودیان حق استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، ترک شهر بدون مجوز ویژه، و مالکیت خودرو یا رادیو را نداشتند. سرانجام، آپارتمان های یهودیان نیز مصادره شد.

44-1940: در اوایل زمستان سال 1940، آلمانی ها یک گتو در لودز دایر و یهودیان شهر را در آن متمرکز کردند. خانواده رایخ را نیز به این گتو بردند، و همگی آنها در یک اتاق کوچک شروع به زندگی کردند. شلومو در یک کارخانه تولید پوشاک در این گتو کار پیدا کرد. در آنجا هر روز وقت نهار به او سوپ رقیق می دادند. شلومو پس از چهار سال اقامت در این گتو، در اواخر تابستان سال 1944 برای بیگاری به اردوگاه کار اجباری داخائو در آلمان تبعید شد.

شلومو در بهار سال 1945 آزاد شد. او پس از جنگ اطلاع یافت که چهار نفر از شش برادر و خواهرش نیز جان سالم به در برده اند. شلومو در سال 1946 به ايالات متحده مهاجرت كرد.