خاخام آبراهام کلاوسنر قاضی عسكر ارتش ایالات متحده بود. او در ماه مه 1945 وارد اردوگاه کار اجباری داخائو شد. او به واحد 116 "بیمارستان تخلیه"[بیمارستانی که بیماران بعد از عمل جراحی اولیه در بیمارستان صحرایی، به آنجا فرستاده می شدند تا جراحی های بعدی بر آنها انجام شود] ملحق شد و به مدت پنج سال در اردوگاه های آوارگان كار می كرد وبه بازماندگان یهودی کمک می کرد.
انگیزه یا فشار درونی به حدی زیاد بود که مردم از اردوگاه ها بیرون می زدند، و پای پیاده به راه می افتادند، سفرمی كردند -- هیچ وسیله نقلیه ای برای رفتن از چکسلواکی و لهستان به روسیه وجود نداشت... آنها به دنبالِ بازمانده های خانواده خود می گشتند. مردم از اروپای شرقی به مونیخ می آمدند، و ما برنامه ردیابی گسترده ای به راه انداختیم. علاوه بر کتابهایی که منتشر می شد، مرکزی در مونیخ در "موزه آلمان" داشتیم. مردم از سراسر اروپا ابتدا به آنجا می آمدند و درباره خانواده خود پرس و جو می کردند. جالب این بود که ما میزی در سالن انتظار موزه گذاشته بودیم. مردم می آمدند و صفحه هایی از کتابها را پاره می كردند و ما بایستی کتابهای جدیدی روی میز می گذاشتیم و صفحه ها را میخکوبی می کردیم تا کمی بیشتر دوام بیاورند. اما اگر کسی می آمد و اسم مورد نظرش را در کتاب پیدا نمی کرد می رفت سراغ دیوار- دیوار خیلی بزرگی آنجا بود- و روی آن یادداشتی خطاب به پدر و مادر یا فرزندش می نوشت، مثلاً "من اینجا بودم-- دنبال شما می گردم، اینجا می مانم یا جای دیگری می روم،" به این ترتیب جایی وجود داشت که از طریق آن می توانستند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. ما بیشتر مشغول جست و جوی کودکان در اروپای شرقی بودیم. کسانی که فرزندان شان را به دوستان مسیحی خود یا دیگران سپرده بودند می خواستند آنها را پیدا کنند. بنابراین بایستی برای یافتن بچه ها برنامه ای ترتیب می دادیم كه هرچند سازمان یافته نبود، اما اغلب اوقات اثر بخش بود.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
