الیزا (لیزا) نوزباوم درمن، از فعالیت‌های پارتیزانی‌اش می‌گوید

پارتیزان‌ها چه می کردند؟ آنها عملاً حرکت ارتش آلمان را غیر ممکن می‌کردند. ما با قطع کردن درخت‌ها، جاده‌ها را مسدود می‌کردیم. ما ورودی‌های محل زندگی اعضای گروه مقاومت را مین گذاری می‌کردیم؛ مکان‌هایی که واحدها در آن زندگی می‌کردند، اوترید"بخش ارتش" نامیده می‌شد. پارتیزان‌ها سیم‌های تلفن را قطع می‌کردند، گاهی اوقات تله درست می‌کردند، جاده ها را با دینامیت منفجر می‌کردند؛ آنها همچنین قطارهایی را که به سمت جبهه می‌رفتند با دینامیت منفجر می‌کردند. به همین منوال به یهودیانی که در جنگل‌ها مخفی شده بودند کمک می‌کردیم، آنها بچه‌های کوچک یا افراد مسن و زنانی بودند که ممکن بود یک فرد از خانواده‌ فرار کرده باشد، یا احتمالاً از گتوهایی که به آتش کشیده شده یا تمام افراد ساکن در آن کشته شده یا گریخته بودند،می‌آمدند و در بین آنها تعدادی کودک هم وجود داشت. منظورم این است که تعدادشان خیلی زیاد نبود. ما می‌دیدیم که آنها ابتدا تقریباً مثل وحشی‌ها زندگی می‌کردند و از جایی به جای دیگر می‌دویدند و مخفی می‌شدند، و هیچوقت غذای کافی برای خوردن نداشتند و برخی از آنها حتی جان خود را از دست می‌دادند. اما وقتی ما به جنگل آمدیم، مطمئن شدیم که کشاورزان از آنها نگهداری کنند و مراقب سلامتی و امنیت آنها باشند، چرا که ما کشاورزان را تهدید کرده بودیم که اگر بلایی بر سر این افراد بیاید، آنها را به شدت تنبیه می‌کنیم. و ممکن است تعجب کنید، اما کشاورزان به حرف ما گوش می‌دادند، چون می‌دانستند قدرت در دست ماست.