روت موزر بورسوس از بیگاری در وستربورک می‌گوید

در اردوگاه ما را وادار به کار می کردند، آن هم کارهایی واقعاً احمقانه. مجبور بودیم شن و ماسه را از محلی به محل دیگر حمل کنیم. کار معقولی نبود، اما مجبور بودیم آن را انجام دهیم. با گذشت زمان کارهای گوناگونی را به ما محول کردند و ما مجبور بودیم آنها را انجام بدهیم. من را به محلی فرستادند که در آنجا لباس می دوختیم، و همینطور مرتب لباس می دوختیم... حتی نمی دانم این لباس ها برای چه كسانی بودند. روزهای ما این گونه می گذشت. گاهی اوقات ما... من در مزرعه یک هلندی کار می کردم، اما این مزرعه یک نازی... مزرعه یک کشاورز نازی هلندی بود. او ما را مجبور می کرد تا خوک دانی ها را تمیز کنیم. او ما را مجبور می کرد در اطراف مزرعه کار کنیم و بعضی چیزها را تمیز کنیم. او ما را مجبور می کرد در مزارع سیب زمینی یا هر جای دیگری کار کنیم و کار دیگری نداشت... از نظر او، ما برده بودیم. او از نزدیک بودن به اردوگاه و نازی بودن و همدستی با آلمانی ها سود می برد. مزد و اجرتمان این بود که ما را کنار مرغها در حیاط بنشاند و یک سوپ آبکی به ما بدهد. و این غذای تمام روز ما بود.