H Irene και ο Rene γεννήθηκαν Renate και Rene Guttmann. Λίγο μετά τη γέννηση των διδύμων, η οικογένεια μετακόμισε στην Πράγα, όπου ζούσαν όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν τη Βοημία και τη Μοραβία τον Μάρτιο του 1939. Λίγους μήνες αργότερα, ένστολοι Γερμανοί συνέλαβαν τον πατέρα τους. Δεκαετίες αργότερα, η Irene και ο Rene έμαθαν ότι εκείνος σκοτώθηκε στο στρατόπεδο του Άουσβιτς, τον Δεκέμβριο του 1941. Η Irene, ο Rene και η μητέρα τους μεταφέρθηκαν αρχικά στο γκέτο Theresienstadt και αργότερα στο στρατόπεδο του Άουσβιτς. Στο Άουσβιτς, τα δίδυμα αδέλφια χωρίστηκαν και υποβλήθηκαν σε ιατρικά πειράματα. H Irene και ο Rene έμειναν χώρια για κάποιο χρονικό διάστημα μετά την απελευθέρωσή τους από το Άουσβιτς. Η ομάδα Rescue Children έφερε την Irene στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1947, όπου επανασυνδέθηκε με τον Rene το 1950.
IRENE: Η επόμενη ανάμνηση που έχω, λίγο μετά από αυτό, είναι να βαδίζουμε -νύχτα- μέσα στο χιόνι, και η μαμά μου, η μαμά μας, είχε μια βαλίτσα και την έσερνε μαζί, και θυμάμαι ότι δεν ήθελα, δεν ήθελα καθόλου να πάω εκεί όπου πηγαίναμε. Θυμάμαι που πραγματικά η μητέρα μού ούρλιαξε, κάτι σαν, σαν, ξέρετε, απλά έλα. Την θυμάμαι λοιπόν - και τότε θυμάμαι την παρουσία της, διότι θυμάμαι, ξέρετε, ουσιαστικά να με τραβάει σαν ...
RENE: Υποθέτω ότι βάδιζα ήσυχα, γιατί δεν θυμάμαι να με τραβάει. Τη θυμάμαι εκείνη τη νύχτα, όμως, θυμάμαι ότι υπήρχαν και σκυλιά.
IRENE: Ναι, ναι, υπήρχαν σκυλιά, που γαύγιζαν. Στη συνέχεια μπήκαμε σε ένα τρένο.
RENE: Ναι, τη θυμάμαι τη διαδρομή με το τρένο.
IRENE: Ναι, κι εγώ.
RENE: Θέλω να πω, αυτό ήταν, ε, τώρα γνωρίζουμε ότι αυτό ήταν ...το τρένο για το Άουσβιτς. Όμως ο συνδυασμός της ζέστης, της μυρωδιάς, το στριμωξίδι, ε, το μέγεθος, η αγωνία, ε, στο βαγόνι. Άκουγες, εννοώ άκουγες ότι άνθρωποι απλά έχαναν τη ζωή τους ...
IRENE: Ήταν αυτή η γκρίνια και ...
RENE: Η γκρίνια, θέλω να πω ότι ήταν, ήταν φρικτή.
IRENE: Και όπως ήμασταν μικροί, ήταν δύσκολο να... ξέρετε να ανεχτείς όλα αυτά τα σώματα δίπλα σου. Και θυμάμαι ότι ήθελα απλώς να... να ξαπλώσω.
RENE: Ναι, σωστά, δεν μπορούσαμε για κάποιον λόγο να ξαπλώσουμε...
IRENE: Σωστά, δεν υπήρχε χώρος ...
RENE: Είτε δεν υπήρχε χώρος, ή δεν υπήρχε δωμάτιο, ή ήταν πάρα πολύ βρώμικα, ή δεν υπήρχε πουθενά να ξαπλώσεις.
IRENE: Δεν μπορούσες, δεν υπήρχε χώρος. Έπρεπε απλά να μείνεις όπως είχες μπει. Και ... όμως δεν κλάψαμε.
RENE: Όχι.
IRENE: Δεν κλάψαμε. Φοβόμασταν. Γνωρίζαμε ότι το κλάμα δεν ήταν κάτι που μπορούσες να κάνεις.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
