Irene ve ikiz kardeşi Rene, doğduklarında Rene ve Renate Guttman isimlerini aldı. Aile ikizlerin doğmasından kısa bir süre sonra Prag'a taşındı. Almanlar Bohemya ve Moravya'yı Mart 1939'da işgal ettiğinde Prag'da yaşıyorlardı. Birkaç ay sonra, üniformalı Almanlar babalarını tutukladı. Yıllar sonra Irene ve Rene babalarının Aralık 1941'de Auschwitz'de öldürüldüğünü öğrendi. Irene, Rene ve anneleri Theresienstadt gettosuna, oradan Auschwitz'e sürgün edildi. Auschwitz'de ikizler birbirinden ayrılarak tıbbî deneylere maruz bırakıldı. Irene ve Rene Auschwitz'de serbest bırakılmalarından sonra bir süre daha ayrı kaldı. Çocukları Yardım Grubu, Irene'yi 1947'de Amerika Birleşik Devletleri'ne götürdü. Rene ile 1950'de tekrar bir araya geldiler.
IRENE: Bundan sonra aklımda kalan ise—gece vakti olmasına karşın—karda yürümeye çalışıyorduk. Annemizin peşi sıra sürüklediği bir bavulu vardı. Benim yoktu öyle hatırlıyorum. Gittiğimiz yere gitmek istemiyor gibiydim. Beni çekiştirip, sadece bilirsiniz ya, gel demişti. Onu hatırlıyorum yani—varlığını hatırladığım bir an bu, beni çekerken aslında…
RENE: Bence ben daha sakin gidiyordum. Çünkü çekme olayını hatırlamıyorum. Geceyi ve köpekleri hatırlıyorum ama.
IRENE: Evet, evet, etrafta köpekler vardı. Havlıyorlardı. Daha sonra trene bindik.
RENE: Tabi ya, tren yolculuğu. Hatırlıyorum.
IRENE: Evet, ben de.
RENE: Yani, o yolculuğu, şimdi biliyoruz ne olduğunu, Auschwitz'eydi. Ama arabadaki sıcak, koku, zar zor sıkıştırılan çeyreklikler, boyutlar, ıstırabın karşımı. Yani siz, demek istiyorum ki insanların öldüğünü duymuşsunuzdur...
IRENE: Bir inilti vardı ve…
RENE: İnilti, evet bir inilti vardı. Korkunçtu.
IRENE: Küçükseniz, bunu bilmek, yani zordu, yanınızdakilerin hepsinin ceset olduğunu bilmek. Ben de yere uzanmak istiyordum öyle, hatırlıyorum.
RENE: Evet, doğru, ama uzanamamıştık bir nedenden ötürü...
IRENE: Evet, yer yoktu çünkü…
RENE: Yer yoktu ya da çok pisti. Uzanacak hiçbir yer yoktu.
IRENE: Uzanamazdınız. Çünkü yer yoktu. Gittiğiniz yol boyunca ayakta durmak zorundaydınız. Biz... yine de ağlamadık.
RENE: Ağlamadık.
IRENE: Ağlamadık. Korkmuştuk. Ağlamanın sizin yaptığınız şeylerden biri olmadığını biliyorduk.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
