تبلیغات و سانسور نازی‌ها
حزب نازی از آلمانی‌ها می‌خواست که از دیکتاتوری نازی‌ها حمایت کنند و به ایده‌های آنها ایمان بیاورند. آنها برای رسیدن به این هدف تلاش کردند تا تمامی روش‌های ارتباطات را از طریق سانسور و تبلیغات کنترل کنند. این امر شامل کنترل روزنامه‌ها، مجلات، کتاب‌ها، هنر، تئاتر، موسیقی، فیلم و رادیو بود.
حزب نازی چگونه از سانسور استفاده می‌کرد؟
به هنگام به قدرت رسیدن حزب نازی در سال ۱۹۳۳ ، قانون اساسی آلمان، آزادی بیان و آزادی مطبوعات را تضمین کرده بود. حزب نازی از طریق احکام و قوانین، این حقوق مدنی را فسخ کرد و دموکراسی آلمان را از بین برد. از سال ۱۹۳۴، انتقاد از دولت نازی غیرقانونی اعلام شد. حتی گفتن جوک درباره‌ی هیتلر، خیانت تلقی می‌شد. مردم در آلمان نازی اجازه نداشتند هر چیزی را که می‌خواهند بگویند یا بنویسند.
نمونه‌های سانسور در حکومت نازی عبارت بودند از:
- تعطیل کردن یا در کنترل خود گرفتن روزنامه‌های ضد نازی؛
- کنترل کردن اخباری که در روزنامه‌ها، رادیو و فیلم‌های خبری منتشر می‌شد؛
- ممنوعیت و سوزاندن کتاب‌هایی که حزب نازی به‌عنوان غیرآلمانی طبقه‌بندی کرده بود؛
- کنترل آنچه که سربازان در طول جنگ جهانی دوم برای خانواده‌های خود می‌نوشتند.
حزب نازی چگونه از تبلیغات استفاده می‌کرد؟
حزب نازی از تبلیغات، برای ترویج ایده‌ها و عقاید خود استفاده می‌کرد. از آغاز ماه مارس ۱۹۳۳، این رژیم کوشید تا تلاش‌های تبلیغاتی خود را در وزارت جدیدی متمرکز کند که توسط یوزف گوبلس هدایت می‌شد. این وزارت، ”را وزارت رایش برای روشنگری مردم و تبلیغات“ می‌نامیدند.
حزب نازی از ابزارهای تبلیغاتی متفاوتی، برای ترویج ایده‌های نازی استفاده می‌کرد. نمونه‌های تبلیغات در حکومت نازی عبارت بودند از:
- ستایش آدولف هیتلر با استفاده از تصویر او روی کارت‌پستال‌ها، پوسترها و مطبوعات؛
- انتشار تصاویر و ایده‌های منفی درباره یهودیان در مجلات، فیلم‌ها، کارتون‌ها و سایر رسانه‌ها؛
- مقرون به صرفه کردن قیمت رادیو‌ها تا تعداد بیشتری از آلمانی‌ها بتوانند به ایده‌ها و اخبار حزب نازی گوش کنند.
- پخش سخنرانی‌های نازی‌ها در رادیو و بلندگوهای عمومی؛
- سازمان‌دهی تجمعات بزرگ و باشکوه حزب نازی؛
- ایجاد گروه‌هایی مانند ”سازمان جوانان هیتلری“ و ”اتحادیه دختران آلمان“ که آرمان‌های نازی‌ها را ترویج می‌داد.
تبلیغات و سانسور چگونه با هم کار می‌کردند؟
کتاب‌ها مثال خوبی از نحوه‌ی ادغام تبلیغات و سانسور با هم در رژیم نازی است. نازی‌ها از سانسور و تبلیغات برای کنترل آنچه دانش‌آموزان در مدارس می‌خواندند استفاده می‌کردند. نازی‌ها از طریق سانسور توانستند برخی کتاب‌ها را از کلاس‌های درس حذف کنند. کتب جدید به دانش‌آموزان می‌آموخت تا از حزب نازی پیروی کنند، هیتلر را دوست بدارند و از یهودیان متنفر باشند.
تاریخ‌های مهم
۱۰ مه ۱۹۳۳
سوزاندن کتاب‌ها توسط نازی‌ها
در بهار سال ۱۹۳۳، سازمان‌های دانشجویی نازی، اساتید دانشگاه، و کتابداران، فهرست‌های بلندی از اسامی کتاب‌هایی که به نظرشان ”غیرآلمانی“ بود تهیه کردند. این فهرست‌ها شامل کتاب‌هایی بود که توسط نویسندگان یهودی نوشته شده بودند. همچنین کتاب‌هایی در فهرست مذکور بود که توسط نویسندگان غیریهودی نوشته شده بود، اما ایده‌های آنها با آرمان‌های نازی‌ها تضاد داشت. در شب ۱۰ ماه مه ۱۹۳۳، نازی‌ها مراسم کتاب‌سوزان را برگزار کردند. آنها شبانه در حالیکه مشعل به دست داشتند با یک رژه‌ی نمایشی در خیابان‌ها با به راه افتادند، آواز سر دادند و کتاب‌ها را در آتش بزرگی انداختند. در آن شب، بیش از ۲۵،۰۰۰ جلد کتاب سوزانده شد.
۲۸ مارس ۱۹۳۵
نمایش فیلم تبلیغاتی پیروزی اراده
فیلم تبلیغاتی لنی ریفنشتال به نام پیروزی اراده، در برلین نمایش داده شد. این فیلم تصاویری را که در سال ۱۹۳۴ از ”تجمع حزب نازی در نورنبرگ گرفته شده بود نشان می‌داد. در این فیلم، صحنه‌های تجمع، کودکان خندان، جمعیتی که ابراز احساسات می‌کردند، و نازی‌های یونیفورم پوشیده، همچنین راهپیمایی نظامی و سخنرانی آدولف هیتلر نشان داده شد. پیروزی اراده به یکی از بدنام‌ترین فیلم‌های تبلیغاتی نازی‌ها تبدیل شد.
سپتامبر ۱۹۳۹
ممنوعیت گوش دادن به رادیوهای خارجی برای آلمانی‌ها
جنگ جهانی دوم در ۱ سپتامبر ۱۹۳۹ آغاز شد. اندکی بعد از آن، رژیم نازی گوش دادن به برنامه‌های رادیوهای خارجی را غیرقانونی اعلام کرد. این کار تلاشی برای کنترل اطلاعاتی بود که آلمانی‌ها درباره جنگ می‌شنیدند. رژیم نازی، اخبار و اطلاعات منتشرشده از خارج آلمان را یک تهدید امنیتی می‌دید. آنها نگران برنامه‌های رادیوهای خارجی بودند که برخی آلمانی‌ها می‌توانستند از طریق رادیوهای خانگی‌شان به آنها دسترسی داشته باشند. بعدتر در طول جنگ، این رژیم حتی افرادی را که به ایستگاه‌های رادیویی خارجی گوش می‌کردند، محکوم به مرگ می‌کرد.