از آنجا که هدف اصلی نازی ها، نسل کشی یهودیان بود، اکثریت قاطع قربانیان مراکز کشتار، یهودی بودند. اما در صدها اردوگاه بیگاری و متمرکز (کار اجباری) که مجهز به تأسیسات کشتار با گاز نبود، افراد دیگری با پیشینه های بسیار مختلف نیز دیده می شدند. زندانیان ملزم بودند که روی کت های خود پارچه های مثلثی رنگی داشته باشند تا نگهبانان و مأموران اردوگاه بتوانند به آسانی پیشینه هر یک از آنان را تشخیص داده و گروه های مختلف را به جان یکدیگر بیندازند. زندانیان سیاسی، مانند کمونیست ها، سوسیالیست ها و فعالان اتحادیه های صنفی روی کت های خود مثلث های قرمز داشتند. مجرمان عادی، مثلث های سبز؛ کولیان و اشخاص دیگری که از نظر آلمانی ها "غیراجتماعی" یا "بی دست و پا" تلقی می شدند، مثلث های سیاه؛ اعضای فرقه شاهدان یهوه، مثلث های بنفش و همجنس گرایان، مثلث های صورتی روی کت های خود داشتند. برای نشان دادن ملیت اشخاص از حروف استفاده می شد: به عنوان مثال، "P" مخفف کلمه " “Polish( اهل لهستان)؛ "SU" مخفف“Soviet Union” (اهل اتحاد جماهیر شوروی) و “F” مخفف "French" (اهل فرانسه) بود.

از سربازان روسی اسیر به عنوان کارگر مجانی استفاده می شد که بسیاری از آنان یا اعدام می شدند و یا در اثر بد رفتاری شدید آلمانی ها جان می سپردند. در مجموع، بیش از سه میلیون نفر از آنها به دست آلمانی ها کشته شدند. بیست و سه هزار کولی آلمانی و اتریشی در میان زندانیان آشویتس زندانی بودند که حدود 20000 نفر از آنها در آنجا کشته شدند. زنان، مردان و کودکان کولی با هم در اردوگاهی جداگانه محبوس می شدند. در شب 2 اوت 1944، تعداد زیادی از این کولیان هنگامی که "اردوگاه خانوادگی کولی ها" را از میان می بردند، با استفاده از گاز کشته شدند. حدود 3000 کولی که اکثر آنان زن و کودک بودند به قتل رسیدند. برخی از مردان به اردوگاه های بیگاری در آلمان فرستاده شدند و بسیاری از آنها در آنجا جان سپردند. روی هم رفته، صدها هزار تن از کولیان از سرتاسر اروپای تحت اشغال آلمان به دست جوخه های سیار کشتار در اردوگاه ها به قتل رسیدند.

زندانیان سیاسی، اعضای فرقه شاهدان یهوه و همجنس گرایان برای مجازات به اردوگاه های کار اجباری فرستاده می شدند. اما اعضای این سه گروه، برخلاف یهودیان و کولیان، هدف اصلی کشتار سازمان یافته از سوی آلمانی ها نبودند. با این همه، بسیاری از آنها در اثر گرسنگی، بیماری، خستگی مفرط و رفتار سبعانه در اردوگاه ها جان سپردند.

تاریخهای مهم

1 ژوئیه 1937
مارتین نیمولر، رهبر مسیحی مخالف نازی ها دستگیر شد

مارتین نیمولر، یکی از مخالفان اصلی ایدئولوژی نژادی نازی ها در کلیسای پروتستان و از بنیانگزاران نهضت اعتراضی "کلیسای اعترافی" دستگیر شد. او در سال 1938 به اردوگاه کار اجباری زاکسنهاوزن فرستاده شد، و هفت سال را در اردوگاه های کار اجباری سپری کرد. پس از جنگ، نیمولر کسانی که صرفاً تماشاگر سیاست های نازی ها بودند را محکوم کرد که این خود فراخوانی به آغاز عمل به موقع بود. او چنین نوشته است: "ابتدا آنها به سراغ سوسیالیست ها آمدند و من اعتراض نکردم، چرا که سوسیالیست نبودم. بعد به سراغ اعضای اتحادیه ها رفتند و من اعتراض نکردم، چرا که عضو اتحادیه ها نبودم. بعد به سراغ یهودیان رفتند و من اعتراض نکردم، چرا که یهودی نبودم. بعد به سراغ من آمدند، و دیگر کسی نمانده بود که از من دفاع کند."

6 ژوئن 1941
فرماندهی عالی قوای مسلح آلمان دستور کشتار کمیسرهای شوروی را صادر کرد

دو هفته پیش از تهاجم آلمان به اتحاد جماهیر شوروی، فرماندهی عالی قوای مسلح آلمان دستور داد که کمیسرهای شوروی را از بقیه اسیران جنگی روس جدا کنند. این کمیسرها پس از تحویل به جوخه های سیار کشتار، بلافاصله اعدام می شدند. بین 22 ژوئن 1941 و 9 ماه مه 1945، بیش از سه میلیون اسیر جنگی روس در زندان های آلمان کشته شدند. بیشتر آنها در اثر گرسنگی، بیماری و سرما جان خود را از دست دادند، هرچند که ده ها هزار نفر نیز به عنوان کمونیست، یهودی یا "آسیایی" تیرباران شدند.

3-2 اوت 1944
"اردوگاه کولیان" در آشویتس بسته شد

بیست و سه هزار کولی به آشویتس- برکناو تبعید و در بخش جداگانه ای از این اردوگاه جای داده شدند. شرایط در آنجا فوق العاده نامناسب بود. تقریباً تمام کولیان در آشویتس یا با استفاده از گاز کشته شدند یا تا سر حد مرگ کار کردند و یا قربانی بیماری ها شدند. نازی ها، کولیان را نژاد پست قلمداد می کردند و سرنوشت آنها بسیار شبیه به سرنوشت یهودیان بود. در 2 و 3 اوت 1944، "اردوگاه کولیان" در آشویتس- برکناو بسته شد. مردان، زنان و کودکان کولی باقیمانده، در اتاق های گاز کشته شدند. حدود 220000 کولی طی هولوکاست کشته شدند.