Sürgünler Wannsee Konferansı’nı izleyen aylarda, Nazi rejimi "Nihai Çözüm" planlarını uygulamaya devam etti. Yahudiler "sürgün edildi"—trenlerle ya da kamyonlarla işgal altındaki Polonya’da bulunan altı kampa götürüldü: Chelmno, Treblinka, Sobibor, Belzec, Auschwitz–Birkenau ve Majdanek–Lublin.

Naziler bu altı kampa "imha" kampları diyorlardı. Sürgün edilenlerin çoğu büyük gruplar hâlinde zehirli gazla hemen öldürülüyordu. Naziler "daha temiz" ve daha "etkili" olduğu için silahla vurarak öldürmek yerine, kitle katliamında artık zehirli gazı tercih etmeye başlamıştı. Zehirli gaz yöntemi, insanları yüz yüze iken vurarak öldüren mobilize katliam birliklerinin üzerindeki duygusal yükü de ortadan kaldırıyordu. Katliam merkezleri yarı kırsal, ıssız bölgelerde, insanların gözünden uzak, oldukça iyi gizlenmiş yerlerdeydi. Demiryolu hatlarının yakınlarında, trenlerin yüz binlerce insanı katliam merkezlerine taşımasına olanak sağlayacak alanlardaydı.

Kurbanların çoğu yakınlardaki gettolardan, bazıları daha 1941 Aralık ayında, Wannsee toplantısından bile önce sürülmüştü. SS birlikleri gerçekten gettoları boşaltmaya başladılar, ancak bu 1942 yazında başladı. İki yıllık bir süre içinde, iki milyondan fazla Yahudi gettolardan çıkarıldı. 1944 yazına kadar, Doğu Avrupa’da sadece birkaç getto kalmıştı.

Gettoların boşaltıldığı aynı dönemlerde, Yahudi kitleleri ve aynı zamanda Roman (Çingene) kitleleri, Almanlar tarafından işgal edilmiş ve kontrol altında tutulan pek çok uzak ülkeden (Fransa, Belçika, Hollanda, Norveç, Macaristan, Romanya, İtalya, Kuzey Afrika ve Yunanistan) sevk ediliyordu. Sürgünler pek çok insanın ve Alman hükümetindeki tüm birimlerin yardımını gerektiriyordu. Polonya’daki kurbanlar zaten gettolara hapsedilmişti ve tamamen Alman kontrolü altındaydı. Ancak Avrupa’nın diğer yerlerindeki Yahudilerin sürgünü çok daha karmaşık bir sorundu. Alman Dışişleri Bakanlığı işgal altındaki ve müttefik ülke hükümetlerinin çoğunu, o ülkelerde yaşayan Yahudilerin sürgünü için Almanlara yardım etme konusunda baskı altına almayı başarmıştı.

Önemli Tarihler

15 TEMMUZ 1942
HOLLANDA’DAN SİSTEMATİK SÜRGÜNLER BAŞLADI

Hollanda’daki Yahudiler sistemli olarak Westerbork aktarma kampında toplandı. Westerbork’a gönderilen Yahudilerin çoğu orada sadece kısa bir süre kaldı ve ardından doğudaki ölüm merkezlerine sürüldü. 15 Temmuz 1942’den başlayarak, Almanlar yaklaşık 100.000 Yahudiyi Westerbork’tan sürdü: yaklaşık 60.000’i Auschwitz’e, 34.000’den fazlası Sobibor’a, 5.000’e yakını Theresienstadt gettosuna ve 4.000’e yakını da Bergen-Belsen toplama kampına aktarıldı. Sürgün edilenlerin büyük çoğunluğu kamplara vardıklarında öldürüldü.

22 TEMMUZ 1942
VARŞOVA YAHUDİLERİ TREBLINKA ÖLÜM MERKEZİNE SÜRÜLDÜ

1942 yılında 22 Temmuz’dan Eylül ayının ortasına kadar, 300.000’den fazla kişi Varşova gettosundan sürüldü: 250.000’den fazlası Treblinka ölüm merkezine götürüldü. Sürgün edilenler Varşova–Malkinia demiryolu hattına bağlanan Umschlagplatz’a (sürgün noktası) götürüldü. Yük vagonlarına tıkıştırılarak, çoğu Malkinia üzerinden Treblinka’ya sürüldü. Sürgün edilenlerin büyük çoğunluğu Treblinka’ya vardığında öldürüldü. Eylül ayında, 1942 kitle sürgünlerinin sonunda, gettoda yalnızca 55.000 kadar Yahudi kalmıştı.

15 MAYIS 1944
MACARİSTAN’DAN YAHUDİLERİN SİSTEMATİK SÜRGÜNLERİ BAŞLADI

Alman güçleri 19 Mart 1944’te Macaristan’ı işgal etti. 1944 Nisan ayında Budapeşte dışındaki tüm Yahudilerin gettolara gitmesi emredildi. Macaristan’daki gettolardan Auschwitz–Birkenau’ya yapılan sistematik sürgünler bir sonraki ay, 1944 Mayıs’ında başladı. Üç aydan kısa bir süre içinde 440.000’e yakın Yahudi 145’ten fazla trenle Macaristan’dan sürüldü. Büyük çoğunluğu Auschwitz’e varır varmaz öldürüldü.