کاتو دیکر نادی Kato Dicker Nagy

کاتو فرزند چهارم یک خانواده‌ی یهودی بود که پنج فرزند داشتند و مالک یک فروشگاه مبلمان و چوب فروشی پر رونق در شهر اویپست، واقع در پنج مایلی بوداپست بودند. کاتو هنگامی که دختری جوان بود دوست داشت در ارکستر خانوادگی‌اش در خانه‌ی بزرگشان آواز بخواند و ویولن بنوازد. او همچنین ورزشکار بود و به شنا، دوچرخه سواری و تنیس علاقه داشت. کاتو بیش از هر چیز دیگر از قایقرانی با دوستانش بر رود دانوب لذت می‌برد.

۱۹۳۳-۳۹: هنگامی که تازه ازدواج کرده بودم به شهر کوچک زادیواپالفالوا در شمال شرقی بوداپست نقل مکان کردم که فقط پنج یا شش خانواده‌ی یهودی در آن زندگی می‌کردند. شوهرم در آن شهر صاحب یک فروشگاه بزرگ بود و من به عنوان صندوقدار در آنجا کار می‌کردم. تا سال ۱۹۳۹، ما از پیک نیک رفتن و گردش با محضردار، رئیس پست خانه و دوستان دیگر خود لذت می‌بردیم. شبی جوانان نازی با سر دادن شعارهای یهودستیزانه و کوبیدن بر پنجره‌های خانه، ما را دچار ترس و وحشت کردند. یکی از آنها، پسر نوجوان محضردار بود.

۱۹۴۰-۴۴: در ۱۹ مارس ۱۹۴۴، آلمانی‌ها به مجارستان حمله کردند. چند ماه بعد، من و پسر نوزادم تبعید شدیم. ما را برای سه روزِ هولناک در یک واگن ویژه‌ی حمل حیوانات که در آن احساس خفگی می کردیم چپاندند. در آنجا من به سندور و نوزاد یکی از دوستانم که شیرش خشک شده بود، شیر دادم. مردی که هنگام پیاده شدن از قطار در آشویتس به ما کمک می‌کرد، آهسته به من گفت: "بچه‌ات را به یکی از خانم‌های مسن بسپار تا وقتی که کار می‌کنی، از او مراقبت کند. شب که شد، دوباره او را می‌بینی." گفته‌ی او کمی آرامم کرد، و من او را به یک خانم مسن دادم و از او خواهش کردم از کودکم مراقبت کند.

کاتو ۳۴ ساله برای بیگاری انتخاب شد. او بعدها متوجه شد که نوزادان و سالمندان را به محض ورود به اردوگاه با گاز خفه کرده بودند. کاتو در سال ۱۹۴۵ از اردوگاه مت‌هاوزن آزاد شد.