ردیابی قربانیان
در سال 1939، دولت آلمان از تمام افراد ساکن در آن کشور سرشماری کرد. مأموران سرشماری نه تنها سن، جنسیت، محل اقامت، شغل، مذهب، و وضعیت تاهل افراد، بلکه برای نخستین بار نژاد آنان را نیز از طریق ردیابی پدر و مادربزرگشان ثبت می کردند. این اطلاعات سپس توسط هزاران کارمند دفتری روی کارت های کددار پانچ می شد.
این کارت ها به وسیله ماشین هولریت، مدل اولیه کامپیوترهای مدرن، مرتب و شمارش می شد. ماشین هولریت را یک مهندس آلمانی- آمریکایی به نام هرمان هولریت در سال 1884 اختراع کرده بود. این ماشین در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در ایالات متحده و اکثر دولت های اروپایی برای پردازش داده های آماری استفاده می شد. ماشین های هولریت مورد استفاده آلمانی ها، توسط بخش آلمانی یک شرکت آمریکایی که بعدها آی.بی.ام نام گرفت، طراحی شده بود.
اطلاعات برگرفته از سرشماری سال 1939، به آدولف آیشمان، یکی از مقامات نازی، در ایجاد دفتر دفتر ثبت احوال یهودیان که حاوی اطلاعات دقیق درباره تمام یهودیان ساکن در آلمان بود، کمک کرد. در این دفتر همچنین اسامی یهودیان اتریش و زودتنلند در غرب چکوسلواکی که در سال های 1938 و 1939 به اشغال سربازان آلمانی درآمده و ضمیمه حکومت رایش (امپراطوری آلمان) شده بود، ثبت شد. سیاست ها و ایدئولوژی نژادی نازی ها فقط به داخل آلمان محدود نمی شد.
فناوری و اطلاعاتی که تحت هر شرایط دیگری ابزاری مفید به شمار می رفت، در رژیم نازی ها به وسیله ای برای ردیابی یهودیان تبدیل شد.
تاریخهای مهم
7 آوریل 1933
یهودیان شناسایی و از پست های دولتی برکنار شدند
دو ماه پس از انتصاب آدولف هیتلر به مقام صدر اعظمی، پاکسازی ادارات دولتی با قانون مصوب آوریل 1933 آغاز شد. در "بند آریایی" این قانون، برکناری یهودیان از حوزه های گوناگون اجتماعی قید شده بود. تمام کارمندان دولت موظف به ارائه سند در خصوص نژاد "آریایی" خود شدند. برای نخستین بار، قانون تعیین می کرد که چه کسانی یهودی هستند. آن دسته از کارمندان که والدین یا اجداد یهودی داشتند، از مقام خود برکنار شدند. یهودیانی که طی جنگ جهانی اول در جبهه خدمت کرده بودند یا بستگان درجه یک آنها در جنگ جان خود را از دست داده بودند، تا سال 1935 از این قانون معاف شدند. اما آنها نیز در همان سال از کار خود بر کنار شدند. "بند آریایی" آن قانون که به موجب آن یهودیان شناسایی و برکنار می شدند، به سرعت در تمام حوزه های جامعه آلمان به اجرا گذاشته شد.
17 اوت 1938
یهودیان ملزم شدند نام "یهودی" اختیار کنند
دولت آلمان تمام یهودیان آلمان را که هویت یهودی آنها از روی نام کوچکشان مشخص نمی شد ملزم به افزودن یک نام "یهودی" به نام کوچک خود کرد. مردان مجبور شدند نام "اسرائیل" و زنان، "سارا" را به اسم خود اضافه کنند. در ماه اکتبر، دولت آلمان تمام گذرنامه های یهودیان را باطل کرد. روی گذرنامه های جدید صادره برای یهودیان، حرف "J" مهر شد تا نشان دهد که صاحب گذرنامه یهودی است.
19 سپتامبر 1941
استفاده از آرم و نشان مشخص کننده یهودیان در آلمان آغاز شد
یهودیان شش سال به بالا در آلمان ملزم شدند روی لباس خود یک ستاره شش پر زرد که کلمه "Jude" (به معنای "یهودی" در زبان آلمانی) به رنگ سیاه روی آن نوشته شده بود، دوخته و همواره آن را روی لباس خود داشته باشند. به این ترتیب، یهودیان آلمان به محض مشاهده قابل شناسایی بودند. تبعید سازمان یافته یهودیان از آلمان در ماه اکتبر آغاز شد. در مارس 1942، یهودیان ملزم شدند نشان ستاره را در محل سکونت خود نیز در معرض دید قرار دهند.