شب شیشه‌های شکسته
در شامگاه ۹ و ۱۰ نوامبر ۱۹۳۸، رژیم نازی موجی از خشونت‌های یهودستیزانه را در آلمان نازی سازماندهی کرد. این اتفاق به Kristallnacht یا ”شب شیشه‌های شکسته“ معروف شد. دلیل این نام‌گذاری، شیشه‌های خرد شده‌ی ویترین مغازه‌هایی بود که بعد از خشونت‌ها در خیابان‌ها پخش شده بود.
قرار بود این خشونت مانند یک طغیان بی‌برنامه، علیه یهودیان به نظر برسد اما در حقیقت، رهبران نازی با حمایت آدولف هیتلر آن را سازماندهی کرده بودند. در شب ۹ نوامبر، آنها به تعدادی از شبه‌نظامیان حزب نازی (SS، SA و سازمان جوانان هیتلری) دستور دادند که به جوامع یهودی حمله کنند.
در ساعات و روزهایی بعد، گروه‌های سازمان‌یافته‌ی نازی‌ها، زندگی یهودیان را در آلمان نازی مورد حمله قرار دادند. آنها صدها کنیسه را به آتش کشیدند، هزاران کسب‌وکار یهودیان را نابود کردند و شیشه‌ی جلوی مغازه‌ها را شکستند. آنها به گورستان‌ها و منازل یهودیان آسیب رساندند. رهبران نازی به پلیس و یگان‌های آتشنشانی گفته‌بودند که این حملات را نادیده بگیرند. نیروهای پلیس از یهودیان یا اموال آنها محافظت نکردند. یگان‌های آتشنشانی، آتش کنیسه‌ها را خاموش نکردند. صدها یهودی در طول ”شب شیشه‌های شکسته“ و حوادث پس از آن کشته شدند.
صبح روز بعد، رژیم نازی به پلیس دستور داد که حدود ۳۰،۰۰۰ مرد یهودی آلمانی را دستگیر کند. این مردان هیچ جرمی مرتکب نشده بودند. پلیس آنها را صرفاً به دلیل یهودی بودن دستگیر کرد. آنها به اردوگاه‌های کار اجباری مانند داخائو و بوخن‌والد فرستاده شدند. این دستگیری‌ها، خانواده‌ها و جوامع یهودی را شوکه و هراسان کرد. مقامات نازی، مردانی که خانواده‌هایشان می‌توانستند ثابت کنند که برای ترک آلمان برنامه دارند، را آزاد کردند. بقیه در این اردوگاه‌ها درگذشتند.
”شب شیشه‌های شکسته“ نقطه‌ی عطف مهمی برای یهودیان آلمانی بود. بعد از آن، یهودیان بسیاری به این نتیجه رسیدند که آینده‌ای برای آنها در آلمان نازی وجود ندارد.