شورای کمک به یهودیان (با نام رمز "زیگوتا") یک سازمان نجات مخفی متشکل از لهستانی‌ها و یهودیان بود. این سازمان از ۴ دسامبر ۱۹۴۲ تا ژانویه ۱۹۴۵ در لهستان تحت اشغال آلمان فعالیت می‌کرد و توسط دولت در تبعید لهستانی حمایت می‌شد. هدف اصلی زیگوتا هماهنگ کردن اقداماتی برای نجات یهودیان از آزار و اذیت و قتل توسط نازی‌ها بود. اعضای این سازمان به‌طور مخفیانه کار می‌کردند و اغلب جان خود و خانواده و دوستان خود را به خطر می‌انداختند. زیگوتا برای ده‌ها هزار یهودی لهستانی شناسنامه‌های جعلی تهیه کرد. این شبکه، همچنین مکان‌های مخفی را شناسایی و پول، کمک‌های پزشکی و غذا را به هزاران یهودی تحت مراقبت خود تحویل می‌داد. یَد وشِم از سازمان و اعضای زیگوتا برای تلاش‌هایشان تجلیل به عمل آورده است.
تصویر ولادیسلاو بارتوشفسکی، لهستان، تاریخ نامعلوم.
ولادیسلاو بارتوشفسکی (۲۰۱۵-۱۹۲۲) یکی از بنیانگذاران و عضو شورای کمک به یهودیان (با نام رمز "زیگوتا") بود. زیگوتا یک سازمان نجات مخفی، متشکل از لهستانی‌ها و یهودیان در لهستان تحت اشغال آلمان بود. این شورا با حمایت دولت در تبعید لهستان، اقداماتی را برای نجات یهودیان از آزار و اذیت و قتل توسط نازی‌ها هماهنگ می‌کرد. این سازمان از سال ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ فعالیت می‌کرد.
پس از شروع جنگ جهانی دوم در سپتامبر ۱۹۳۹، ولادیسلاو بارتوشفسکی به‌عنوان سرایدار در یک کلینیک صلیب سرخ لهستان مشغول به کار شد. در پاییز ۱۹۴۰، بارتوشفسکی در یک موج دستگیری خودسرانه در ورشو گرفتار شد و توسط مقامات آلمان نازی به اردوگاه کار اجباری آشویتس فرستاده شد. او در سال ۱۹۴۱ با تلاش صلیب سرخ آزاد گشت. تا پایان جنگ، بارتوشفسکی فعالانه در جنبش‌های مقاومت علیه نازی‌ها فعالیت کرد. او عضو سازمان‌های مختلف زیرزمینی، از جمله کمیته‌ی موقت کمک به یهودیان (پیشگام زیگوتا) بود.
بارتوشفسکی یکی از موسسان زیگوتا در اواخر سال ۱۹۴۲ بود. به عنوان یکی از اعضا، وی مسئول فعالیت‌هایی مانند ارائه مدارک جعلی یا کمک‌های پزشکی به یهودیان شد. بارتوشفسکی همچنین گزارش‌هایی را جمع آوری کرد که وضعیت اسفبار یهودیان در لهستان تحت اشغال آلمان را توصیف می‌کرد.در سال ۱۹۴۳، او به‌عنوان معاون مدیر اداره‌ی یهودیان هیئت دولت برای لهستان (Delegatura) آغاز به کار کرد. این یک دفتر ارتباطی بین زیگوتا و دولت لهستان در تبعید بود.
ولادیسلاو بارتوشفسکی از جنگ جان سالم به در برد و تاریخ‌دان و سیاستمدار شد. در سال ۱۹۶۳، از بارتوشفسکی دعوت شد تا یک درخت زیتون در موزه‌ی یَد وشِم به افتخار زیگوتا بکارد. دو سال بعد، در سال ۱۹۶۵، یَد وشِم، بارتوشفسکی را به‌عنوان «درستکار در میان ملل» به رسمیت شناخت.
برجسته سازی![Irena Sendlerowa, a member of Zegota, an underground organization of Poles and Jews that coordinated efforts to save Jews in Nazi-occupied ... [LCID: 89130]](https://encyclopedia.ushmm.org/images/large/6fa6d82a-d6c8-46e7-a980-cd73b24d9ba6.jpg "Irena Sendlerowa, a member of Zegota, an underground organization of Poles and Jews that coordinated efforts to save Jews in Nazi-occupied ... [LCID: 89130]")
پرتره ایرینا سندلر در ورشو، لهستان، در حدود ۱۹۳۹.
ایرینا سندلر (سندلروا) (۲۰۰۸-۱۹۱۰) یکی از اعضای شورای کمک به یهودیان (با نام رمز "زیگوتا") بود. زیگوتا یک سازمان نجات مخفی متشکل از لهستانی‌ها و یهودیان در لهستان تحت اشغال آلمان بود. زیگوتا با حمایت دولت در تبعید لهستان، اقداماتی را برای نجات یهودیان از آزار و اذیت و قتل توسط نازی‌ها هماهنگ می‌کرد. این سازمان از سال ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ در حال فعالیت بود.
ایرنا سندلر هنگامی که جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۳۹ آغاز شد، به‌عنوان مددکار اجتماعی در ورشو مشغول به کار بود. پس از اینکه نازی‌ها، یهودیان ورشو را مجبور کردند که در پاییز ۱۹۴۰ به گتو‌ها نقل مکان کنند، ایرنا، از موقعیت خود و روابطی که از پیش از جنگ داشت، برای تهیه‌ی غذا و ارائه کمک‌های مالی به یهودیان استفاده کرد. در اوایل سال ۱۹۴۳، سندلر به زیگوتا پیوست. اعضای زیگوتا مخفی‌گاه‌های امن برای یهودیان لهستان پیدا می‌کردند و پول، غذا، مدارک هویتی جعلی و کمک‌های پزشکی را به کسانی که تحت مراقبتشان بودند، تحویل می‌دادند.
سندلر تحت نام مستعار "جولانتا" به قاچاق چند صد کودک یهودی از گتوی ورشو کمک کرد. او برای آنها مخفیگاه‌هایی در یتیم خانه‌ها، صومعه‌ها، مدارس، بیمارستان‌ها و خانه‌های شخصی پیدا می‌کرد. سیندلر برای هر کودک، یک هویت جدید ارائه می‌کرد و با دقت نام و مکان اصلی آنها را به‌صورت کد ثبت می‌کرد تا بستگانشان بتوانند پس از جنگ، آنها را پیدا کنند. در پاییز ۱۹۴۳، سندلر به‌عنوان رئیس بخش کودکان زیگوتا منصوب شد، وی تنها چند روز پس از آن، توسط گشتاپو (پلیس دولتی مخفی آلمان) دستگیر شد. گشتاپو وحشیانه او را مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار داد. با این وجود، سندلر هرگز نام کودکان یا همکارانش را فاش نکرد. او بعداً با دادن رشوه توسط همکارانش از زندان گشتاپو آزاد شد. با وجود خطرات زیاد، سندلر به کار با زیگوتا با نام مستعار جدید ادامه داد.
ایرنا سندلر از جنگ جان سالم به در برد. در سال ۱۹۶۵، یَد وشِم، سندلر را به‌عنوان «درستکار در میان ملل» به رسمیت شناخت.
برجسته سازی
در جریان جنگ جهانی دوم، مردم اغلب از هویت‌های ساختگی و جعل اسناد هویتی برای فرار از مقامات نازی استفاده می‌کردند. هویت‌های جعلی برای مبارزان نیروی مقاومت، امدادگران و یهودیانی که امیدوار بودند به‌عنوان غیریهودی خود را معرفی کنند، ضروری بود. درست کردن اسناد جعلی با کیفیت بالا و قابل قبول، مستلزم همکاری مخفیانه‌ی ده‌ها نفر بود. همچنین به تجهیزات پیچیده عکاسی و چاپ نیاز داشت. برای یهودیانی که به‌عنوان غیریهودی عبور می‌کردند، به دست آوردن اسناد جعلی می‌توانست به‌معنای تفاوت بین زندگی و مرگ باشد.
تادئوس جی سارنیکی در طول جنگ جهانی داز این اسناد جعلی استفاده می‌کرد. سارنیکی با نام مستعار "کازیمیرز هوتیکی" با "شورای کمک به یهودیان" (با نام رمز "زیگوتا") همکاری داشت. زیگوتا یک سازمان مخفی نجات متشکل از لهستانی‌ها و یهودیان بود. با حمایت دولت در تبعید لهستان، این شورا اقداماتی را برای نجات یهودیان از آزار و اذیت و قتل توسط نازی‌ها هماهنگ می‌کرد. از سال ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۴، سارنیکا و همسرش، اوا، مخفیانه به‌عنوان پیک برای شعب زاموشچ و لوبلین در زیگوتا کار می‌کردند. آنها به‌عنوان پیک برای شعب زاموشچ و لوبلین در زیگوتا خدمت می‌کردند. آنها به اردوگاه‌های کار اجباری در منطقه، از جمله پیوترکوف تری‌بونالسکی، رادوم، و ستاراخوویتسه سفر می‌کردند. خانواده سارنکی به‌طور مخفیانه پول، اسناد، غذا، دارو و نامه‌ها را به یهودیانی که در آنجا زندانی بودند می‌رساندند. آنها حتی در چندین نوبت توانستند افراد را به‌صورت قاچاق از کمپ‌ها خارج کنند. اوا و تادئوس هر دو از جنگ جان سالم به در بردند.
برجسته سازی
در جریان جنگ جهانی دوم، مردم اغلب از هویت‌های ساختگی و جعل اسناد هویتی برای فرار از مقامات نازی استفاده می‌کردند. هویت‌های جعلی برای مبارزان نیروی مقاومت، امدادگران و یهودیانی که می‌خواستند خودشان را به‌عنوان غیریهودی معرفی کنند، حیاتی بود. درست کردن اسناد جعلی با کیفیت بالا و قابل قبول، مستلزم همکاری مخفیانه‌ی ده‌ها نفر می‌شد. همچنین به تجهیزات پیچیده‌ی عکاسی و چاپ نیاز داشت. برای یهودیانی که خود را به‌عنوان غیریهودی معرفی می‌کردند، به دست آوردن اسناد جعلی می‌توانست به‌معنای تفاوت بین زندگی و مرگ باشد.
در طول جنگ جهانی دوم، ایوا سرنیکا نام مستعار "ریجینا سایبولسکا" را انتخاب و از این کارت هویت جعلی، برای انجام فعالیت‌های مخفیانه خود استفاده کرد. اوا و همسرش تادئوس سارنیکی، از سال ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۴ برای شورای کمک به یهودیان (با نام رمز "زیگوتا") کار می‌کردند. زیگوتا یک سازمان مخفی نجات متشکل از لهستانی‌ها و یهودیان با هدف هماهنگی برای نجات یهودیان از آزار و اذیت و قتل توسط نازی‌ها بود. خانواده سارنکی به‌عنوان پیک برای شعب زاموشچ و لوبلین سازمان زیگوتا خدمت می‌کردند. آنها به اردوگاه‌های کار اجباری انتخاب شده در منطقه، از جمله پیوترکوف تری‌بونالسکی، رادوم، و ستاراخوویتسه سفر می‌کردند. خانواده سارنکی به‌طور مخفیانه پول، اسناد، غذا، دارو و نامه‌ها را به یهودیانی که در آنجا زندانی بودند می‌رساندند. آنها حتی در چندین نوبت توانستند افراد را به‌صورت قاچاق از اردوگاه‌ها خارج کنند. اوا و تادئوس هر دو از جنگ جان سالم به در بردند.
برجسته سازی
تصویری از دوران جنگ، آندری کلیموویچ، لهستان.
آندری کلیموویچ (۱۹۹۶-۱۹۱۸) در طول اشغال لهستان توسط آلمان، به یهودیان در ورشو کمک می‌کرد و آنها را نجات می‌داد. او در نهایت به عضویت شورای کمک به یهودیان (با نام رمز "زیگوتا")، یک سازمان مخفی که اقداماتی را برای نجات یهودیان از آزار و اذیت و قتل توسط نازی‌ها هماهنگ می‌کرد، درآمد. تحت نظارت زیگوتا، آندری در تهیه‌ی اوراق هویت جعلی و مخفیگاه‌هایی در خارج از دیوارهای گتوی ورشو برای یهودیان ورشو نقش داشت. کلیموویچ از جنگ جان سالم به در برد. در سال ۱۹۸۱، یَد وشِم، کلیموویچ را به‌عنوان "درستکار در میان ملل" به رسمیت شناخت.
برجسته سازی
این صندوق بزرگ چوبی درب‌دار توسط شورای کمک به یهودیان (با نام رمز "زیگوتا") برای مخفی کردن اسناد هویتی جعلی از مقامات نازی استفاده می‌شد.
زیگوتا یک سازمان زیرزمینی نجات، متشکل از لهستانی‌ها و یهودیان در لهستان تحت اشغال آلمان بود و از دسامبر ۱۹۴۲ تا ژانویه ۱۹۴۵ فعالیت می‌کرد. با حمایت دولت در تبعید لهستان، این شورا اقداماتی را برای نجات یهودیان از آزار و اذیت و قتل توسط نازی‌ها هماهنگ می‌کرد . یکی از تأثیرگذارترین فعالیت‌های مخفیانه زیگوتا، درست کردن و ارائه مدارک شناسایی جعلی برای یهودیان برای کمک به آنها برای فرار از مقامات آلمانی بود. درست کردن اسناد جعلی با کیفیت بالا و قابل قبول، مستلزم همکاری مخفیانه‌ی ده‌ها نفر با در خطر انداختن جان خود و خانواده‌هایشان بود.
برجسته سازی
در جریان جنگ جهانی دوم، مردم اغلب از هویت‌های ساختگی و جعل اسناد هویتی برای فرار از مقامات نازی استفاده می‌کردند. هویت‌های جعلی برای مبارزان نیروی مقاومت، امدادگران و یهودیانی که امیدوار بودند به‌عنوان غیریهودی خود را معرفی کنند، ضروری بود. درست کردن اسناد جعلی با کیفیت بالا و قابل قبول، مستلزم همکاری مخفیانه‌ی ده‌ها نفر بود. همچنین به تجهیزات پیچیده عکاسی و چاپ نیاز داشت. برای یهودیانی که به‌عنوان غیریهودی عبور می‌کردند، به دست آوردن اسناد جعلی می‌توانست به‌معنای تفاوت بین زندگی و مرگ باشد.
ایزابلا بیژونسکا از این مدارک برای استفاده از نام مستعار "جانینا تروزکزینسکا" استفاده کرد . ایزابلا یکی از اعضای شورای کمک به یهودیان (با نام رمز "زیگوتا")، یک سازمان نجات مخفی متشکل از لهستانی‌ها و یهودیان در لهستان تحت اشغال آلمان بود. زیگوتا با حمایت دولت در تبعید لهستان، از دسامبر ۱۹۴۲ تا ژانویه ۱۹۴۵ در حال فعالیت بود. این شورا اقداماتی را برای نجات یهودیان از آزار و اذیت و قتل توسط نازی‌ها هماهنگ می‌کرد.
برجسته سازی
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
