Gad Beck

Gad dorastał w Berlinie. Jego ojciec był żydowskim emigrantem z Austrii. Matka Gada nawróciła się na judaizm. Rodzina Becków mieszkała w biednej dzielnicy Berlina, wśród żydowskich emigrantów z Europy Wschodniej. Kiedy Gad i jego siostra bliźniaczka Miriam mieli pięć lat, Beckowie przeprowadzili się do berlińskiej dzielnicy Weissensee, gdzie Gad zaczął chodzić do szkoły podstawowej.

1933-39: Kiedy naziści doszli do władzy, Gad miał ledwie dziesięć lat. Jako jeden z niewielu Żydów w szkole szybko stał się celem antysemickich komentarzy: „Czy mogę usiąść gdzie indziej, nie koło Gada? Jego żydowskie stopy strasznie śmierdzą.” W 1934 r. rodzice Gada zapisali go do żydowskiej szkoły, ale musiał zrezygnować z niej w wieku 12 lat, ponieważ nie było ich już na nią stać. Gad znalazł pracę jako sprzedawca w sklepie.

1940-44: Ponieważ Gad był dzieckiem z mieszanego małżeństwa [Mischlinge], nie wywieziono go na wschód wraz z innymi niemieckimi Żydami. Został w Berlinie, gdzie zaangażował się w działalność podziemną, pomagając Żydom przy ucieczce do Szwajcarii. Był homoseksualistą i mógł liczyć na pomoc nieżydowskich homoseksualnych przyjaciół przy organizowaniu jedzenia oraz kryjówek. Na początku 1945 r. żydowski szpieg Gestapo zdradził Gada i jego towarzyszy z podziemia. Internowano go w obozie przejściowym dla Żydów w Berlinie.

Po wojnie Gad pomagał przy organizacji wyjazdów Żydów, którzy przeżyli, do Palestyny. Wyjechał tam sam w 1947 r., a w 1979 r. wrócił do Berlina.