گرهارد (گاد) بک (Gerhard (Gad) Beck)

گرهارد (گاد) بک در سال ۱۹۲۳ در برلن متولد شد و خواهری دوقلو به نام مارگوت (میریام) داشت. پدر آنها، هاینریش، تاجری یهودی بود که از اتریش به برلن نقل مکان کرده و مادرشان هدویک، برای ازدواج با او، به دین یهودیت گرویده بود. خانواده‌ی بک، هم عیدهای مسیحی و هم یهودی را جشن می‌گرفتند. زمانی‌که گاد و میریام به دنیا آمدند، خانواده بک در منطقه‌ی شونندویرتل (Scheunenviertel) یکی از محله‌های فقیرنشین مرکز برلن زندگی می‌کردند. آین منطقه، محل زندگی بسیاری از مهاجران یهودی از اروپای شرقی بود. در سال ۱۹۲۹، آن‌ها به آپارتمان بزرگ‌تری در یکی از مناطق حومه‌ی شهر نقل مکان کردند.

۱۹۳۳-۱۹۳۹: گاد نه ساله بود که نازی‌ها در سال ۱۹۳۳ به قدرت رسیدند. او که یکی از ده - دوازده کودک یهودی در مدرسه‌اش بود، هدف آزار و قلدری‌های یهودستیزانه قرار داشت. وی به یاد می‌آورد که یکی از همکلاسی‌هایش پرسیده بود: "می‌توانم جای دیگری بنشینم، نه کنار گاد؟ اینجا بوی پای یهودی گندیده می‌دهد." با افزایش تبعیض در مدرسه‌، والدینش او را در یک مدرسه‌ی یهودی ثبت نام کردند اما هنگامی که او ۱۲ ساله بود، والدینش دیگر توانایی پرداخت شهریه را نداشتند و او مجبور به ترک تحصیل شد و کاری به‌عنوان فروشنده پیدا کرد. در سال ۱۹۳۸، خانواده بک مجبور شدند آپارتمان بزرگ و زیبای خود را ترک کنند و بار دیگر به محله‌ی قدیمی خود بازگردند.

 ۱۹۴۰-۱۹۴۴: در سال ۱۹۴۰ گاد تصمیم گرفت به فلسطین تحت قیمومیت بریتانیا مهاجرت کند اما به دلیل آسیب‌دیدگی قادر به سفر نشد. در همین دوران، او به یک گروه جوانان یهودی پیوست و در آنجا با مانفرد لوین آشنا شد و یک رابطه‌ی عاشقانه و جنسی میان آن‌ها شکل گرفت. در نوامبر ۱۹۴۲، به مانفرد و خانواده‌اش دستور داده شد که به یک اردوگاه تجمع خود را معرفی کنند. آن‌ها به اردوگاه مرگ آشویتس-بیرکناو تبعید شدند. مانفرد از هولوکاست جان سالم به در نبرد.

 از آنجا که مادر گاد از دید نازی‌ها "آریایی" طبقه‌بندی می‌شد، گاد، میریام و پدرشان از برخی سیاست‌های یهودی‌ستیز نازی‌ها در امان بودند. برخلاف خانواده‌ی مانفرد و اکثر یهودیان آلمانی دیگر، آن‌ها به شرق تبعید نشدند. با این حال در فوریه‌ی ۱۹۴۳ گاد، میریام و پدرشان بازداشت شدند. آنها به همراه سایر یهودیانی که با افراد آریایی نسبت خانوادگی داشتند، در مرکز جامعه‌ی یهودیان واقع در روزن اشتراسه نگهداری می‌شدند. مادر گاد به جمع زنان آریایی پیوست که خواستار آزادی عزیزانشان بودند. پس از حدود یک هفته، خانواده‌ی بک آزاد شدند.  

گاد در گروه مقاومت مخفی صهیونیستی فعالیت داشت و به یهودیان برای فرار به سوئیس کمک می‌کرد. در اوایل سال ۱۹۴۵، او و تعدادی از دوستانش که لو رفته بودند توسط گشتاپو دستگیر شدند. او تا زمان فتح برلن توسط ارتش سرخ در آوریل ۱۹۴۵ در زندان برلن ماند.

والدین و خواهرش نیز توانستند از هولوکاست در برلن جان سالم به در ببرند. در سال ۱۹۴۷، گاد به فلسطین تحت قیمومیت بریتانیا مهاجرت کرد اما در اواخر دهه‌ی ۱۹۷۰ به آلمان بازگشت. او یکی از نخستین بازماندگان هولوکاست بود که به صراحت درباره‌ی هویت همجنسگرایانه‌ی خود و تجربیاتش سخن گفت. کتاب خاطرات او با عنوان «زندگی زیرزمینی: خاطرات یک یهودی همجنسگرا در برلن نازی» به زبان انگلیسی منتشر شده است. گاد تا زمان درگذشتش در سال ۲۰۱۲ و در سن ۸۸ سالگی، در برلن زندگی کرد.